روش رسیدن به حیات طیّبه

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم ،مولای مظلوم حسینِ مادرمان صلوات الله علیهما ،چند ماهی است با کاروانی آسمانی به قصد برپایی حکومت حقه  از مدینه برون شده است و لختی در جوار کعبه به طواف عرش الرحمانِ خداوندی  بیتوته کرده ،و با یاد رفتار عالین در قبال عرش الرحمن ،به 4 گوشه ی عرش طُوف تسبیح و تحمید و تهلیل و تکبیر می کرد و اکنون که دنیا طلبانِ غارتگرِ جان ها و اموال، قصد جانش کرده اند و حرمت بیت الله نگه نداشته اند.

بانگ رحیل برآورد در یوم ترویه ..

ظِل نگاهِ جدّ بزرگوارش رسول الله و به سیره نبوی و ولایت علوی و تربیت فاطمی سلام الله علیهم اجمعین ، بانگ برآورد برآدم و عالم و مسیر سلوک مهدوی  (عجل الله تعالی فرجه) را به رخ کشید.

هرکه تابع نور الذی انزل معه ، هست . بسم الله وبالله ..

باما همپا و همگام شود.

آنها که بانزول قرآن خود را به مشقت انداخته اند.. به دور کعبه ماندند.

و محضر ولیّ خدا را حس نکردند و حریم امام علیه السلام را پاس نداشتند ماندند،تا حجّ واجب بجا آورند،حجّی بی ولای علی بن ابی طالب علیه السلام..

آنها که حسینی شدن را، عمری مُدام از خدایشان در قیام و قعود وعلی جنوبهم درخواست کرده بودند. لبیک یا حسین ،مولای یا مولای گفتند و تحت ولایت حسینی بر سفینه ی حسین  صلوات الله علیه سوار شدند و بامصباح هدایت آشناتر شدند.

مردم کورِ دنیا طلب حس و درک محضرش نکردند و از ولایتش اعراض کردند و معیشةضنکاً عاقبتشان شد.

و بجای تعامل با ولی الله ،مشقت مناسک حجِّ بدون ولیّ الله را برگزیدند و ماندند.

ثاقلتم الی الارض.

و طواف به دور کعبه را بجای همراهی نماینده خالق و اداره کننده و مالکِ عرش ،باخدایشان به ثمن بخس معامله کردند.

و سلوک با ولیّ الله بسوی کوفه مرکز حکومت حقه را برنگزیدند.

عاقبت حسینی شدن را فروختند به دنیای یزیدی … وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمي.

حال به یزیدیان همه دوران ها و همه زمان ها بگو :

کُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحابُ الصِّراطِ السَّوِيِّ وَ مَنِ اهْتَدي.

 

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

السلام علینا و علی عباد الله الصالحین

صلواتی بر محمد و آل ‌محمد تقدیم کنیم

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

تراب؛ ۲۸ تیرماه ۱۴۰۰،

۸ ذی الحجه ۱۴۴۲

 

[طه5 – الرَّحْمنُ عَلَي الْعَرْشِ اسْتَوي]

[طه6 – لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي اْلأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّري ]

سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَاللهُ أَكْبَرُ

[الإسراء1 – سُبْحانَ الَّذي أَسْري بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَي الْمَسْجِدِ اْلأَقْصَي الَّذي بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ]

بسم اللّه الرحمن الرحيم هذا ما اوصى به الحسين بن علي الى اخيه محمد بن الحنفية. يشهـد ان لا اله الا اللّه وحده لا شريك له و ان محمدا عبده و رسوله ، جاء بالحق من عند الحق و ان الجنة و النار حق و ان الساعة اتية لا ريب فيها و ان اللّه يبعث من في القبور، و اني لم اخرج اشرا و لا بطـرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي (ص) اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيرة جدي و ابي علي ابن ابي طالب (ع). فمن قبلني بقبول الحق فاللّه اولى بالحق و من رد علي هذا اصبر حتى يقضي اللّه بيني و بين القوم بالحق و هو خير الحاكمين و هذه وصيتي يا اخي اليك “و ما توفيقي الا باللّه عليه توكلت و اليه انيب”. )

محمد بن حنفيه  خدمت برادرش سيدالشهدا عليه السلام رسيد و حضرت را از رفتن به سمت عراق بر حذر داشت. حضرت از تصميم خود باز نگشنند آنگاه اين وصيتنامه را نوشتند و به دست برادر سپردند: اين وصيت حسين بن علي است به برادرش محمد بن حنفيه: شهادت مى دهد به اينکه جز الله خدايي نيست، يگانه است و او را شريکي نيست و اينکه محمد، بنده و فرستاده ي اوست که به حق از جانب حق آمد و اينكه بهشت و آتش حق است و قيامت بدون هيچ شكى آمدنيست و خداوند هر که در قبر هاست را زنده مى كند؛ خروج و قيـام من از روى سركشى و خوشگذرانى و فساد و ظلم نيست، تنها براى اصلاح در امت جدم(ص) قيام کردم و مي خواهم به معروف امر کنم و از منكر بازدارم و به سيره جدم(ص) و پدرم على بن ابيطالب عمـل کنم. پـس هر كس مرا به درستي قبول كند خدا به (پاداش) درستي سزاوار تر است و هر كه و هرکه اين (قيام) را رد كند، صبر مى كنم تاخداوند بين من و اين گروه قضاوت كند که او بهترين حاکمان است. برادرم ! اين وصيت من به تواست و توفيق من نيست مگر به خداوند بر او توكل کردم و به سوي او باز مي گردم. بحارالانوار، 44جلد/صفحه329

[أعراف157 – الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ اْلأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتي کانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ]

[طه1 و2  – طه – ما أَنْزَلْنا عَلَيْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقي]

[طه3 – إِلاّ تَذْکِرَةً لِمَنْ يَخْشي ]

[آل عمران191 – الَّذينَ يَذْکُرُونَ اللّهَ قِيامًا وَ قُعُودًا وَ عَلي جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَکَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النّارِ]

[التوبة38 – يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ما لَکُمْ إِذا قيلَ لَکُمُ انْفِرُوا في سَبيلِ اللّهِ اثّاقَلْتُمْ إِلَي اْلأَرْضِ أَ رَضيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ اْلآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي اْلآخِرَةِ إِلاّ قَليلٌ]

رسول خدا(ص) فرمودند «اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة»

[طه124 – وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْکًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمي]

[طه135 – قُلْ کُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحابُ الصِّراطِ السَّوِيِّ وَ مَنِ اهْتَدي ]