سیر تا اربعین; گام شانزدهم از سیر دوم

“سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ “
مهربانا !
“سَبح” تو ستایش و تنزیه به تنهایی نیست، بلکه نشانه ایست برای محافظت از ساختارآغازین آدمی
تا در شرایطی که مقرر کرده ای حرکت و زندگی کنیم.
همانطور که دیگر مخلوقات، اشیاء و افرادی که در زمین و آسمان‌های هفت‌گانه مراقبت و محافظت می‌شوند
تا از مدار خویش خارج نشوند و در نهایت، قرار گیرند.
وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ في‌‏ فَلَكٍ يَسْبَحُونَ .أنبياء33 همانطور که خورشید و ماه در مدار خود شناورند،
کاروان حسینی نیز در مدار نور امام شناور بودند
تا در عاشورا به “لقاء النور” رسیده و در جذبه آن ذوب شدند تا در موعود مقرر از نو زنده شوند.
آنان در ظاهر با مرگ پیوند خوردند اما در باطن چون در مدار حقیقت قرار گرفتند،
به امواج نورانی پیوستند و درجرگه ” نُحْيِ الْمَوْتَى” يس12 .قرار گرفتند.
کار ما نیست شناسایی راز جذبه نور. کار ما شاید این است که در مدار مقرر شناور باشیم.