صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی نشان مادر است
رب من اعلای اعلی هست و اعلی پرور است
رب من می آفریند او فَسَوَّیٰ می کند
او مسیر زندگی ها را مُصفّا می کند
بار ها او أَخْرَجَ الْمَرْعَیٰ پدید آورده است
کز زمین خشک او گُل ها پدید آورده است
ای رسول خوب ما اعلی عطایت می‌کنیم
کوثر و راضیه و زهرا عطایت می‌کنیم
کل دنیا با وجودش چون گلستان ها شود
گر نباشد همچو دشتی چون بیابان ها شود
هرکه با اهل ولایت (ع) بود راهش باز شد
با کریمان کارهای عاشقان آغاز شد
هرکه یَخْشَیٰ می‌شود در بیت راهش می دهند
هرکه ذَّکَّر می‌شود اذن وصالش می دهند
اهل خشیت اوج محضر را رعایت می کنند
تا که مادر می‌رسد عرض ارادت می‌کنند
با صفات خوبشان نزدیک مادر می شوند
با تقید بر صفات از جنس اعلی می شوند
در مقام قرب مشغول فَصَلَّیٰ می شوند
در قبال اسم رب آنها چه اعلی می شوند
هرکسی اعلی شود خَیْرٌ وَأَبْقَیٰ می شود
هرکسی الْأَشْقَی شود فانی و أَحْوَیٰ می شود
چشم‌مان در انتظار یک نگاه مادر است
رب من اعلای اعلی هست و اعلی پرور است
در خلال سجده هامان یاد اعلی می کنیم
یادی از ام ابیها یاد زهرا (س) می کنیم
سجده کوتاه است لیکن عمر مادر نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم
به امید رضای حق تعالی
خادم
