این مطلب رو جناب آقای مومنی مدیرکل کمیته امداد امام خمینی(ره) استان مرکزی ارسال کردند. خواندنش خالی از لطف نیست.

دوتا بچه دوقلو یتیم دختر کلاس چهارم داریم که در یک سالگی باباشون فوت کرده و تبلت نداشتن.

بدون اینکه بدونن براشون تبلت گرفتیم، دیروز صبح بهشون زنگ زدم که میخوام براتون تبلت بیارم.
داشتم میرفتم بخشدار رو هم با خودم بردم. بنده خدا یه کارت هدیه هم باخودش آورد.
دم در خونه که رسیدیم دیدیم با مادرشون دم در منتظرن و دارن گریه می‌کنن.
وقتی رفتیم تو خونشون خیلی فقیر بودن، ولی احساس کردم یه انرژی خاصی تو این خونه هست.
خیلی حس عجیب و غریبی بود
یکی از این بچه‌ها انقدر گریه کرد که من نتونستم خودمو کنترل کنم. خیلی راحت گریه کردم.
بخشدار هم نتونست خودشو نگه داره. مادرش خجالت کشیده بود و خودشم شروع کرد به گریه کردن.

گفت: گریه ما بخاطر اینه که
همین دخترم نذر کرده بود چهل شب سوره واقعه رو بخونه تا تبلت دار بشه و از درسش عقب نمونه دیشب چهل شبش تموم شده بود و به من گفت؛ مامان خودت گفتی اگه آدم نذر کنه و سوره واقعه رو چهل شب بخونه خدا حرفشو گوش می‌کنه، من که چهل شب سوره رو خوندم. پس چرا خدا حرفمو گوش نکرد؟
مادرش میگه من برای اینکه بهش دلداری بدم گفتم فردا هم حسابه شاید فردا تبلت‌دار شدین.

مادرش میگه من صبح گفتم خدایا نذر بچمو بده و چند دقیقه بعدش شما زنگ زدید که دارید تبلت میارید.
یعنی ما دقیقا روز چهلم رفته بودیم. خیلی تعجب کردیم. انقدر مات و مبهوت شده بودیم که بخشدار یادش رفته بود کارت هدیه شو بده تو برگشت متوجه شدیم دوباره برگشتیم و اون کارت هدیه رو هم بهشون دادیم.
فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ
بقره، آیه ۱۸۶