سوره اعراف آیه۱۵۷
الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ اْلأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتي کانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
همانان که از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده ـ که [نام] او را نزد خود، در تورات و انجيل نوشته مييابند ـ پيروي ميکنند؛ [همان پيامبري که] آنان را به کار پسنديده فرمان ميدهد، و از کار ناپسند باز ميدارد، و براي آنان چيزهاي پاکيزه را حلال و چيزهاي ناپاک را بر ايشان حرام ميگرداند، و از [دوش] آنان قيد و بندهايي را که بر ايشان بوده است برميدارد. پس کساني که به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش کردند و نوري را که با او نازل شده است پيروي کردند، آنان همان رستگارانند.
سوره ابراهیم آیه ۳۶
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثيرًا مِنَ النّاسِ فَمَنْ تَبِعَني فَإِنَّهُ مِنّي وَ مَنْ عَصاني فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحيمٌ
پروردگارا، آنها بسياري از مردم را گمراه کردند. پس هر که از من پيروي کند، بي گمان، او از من است، و هر که مرا نافرماني کند، به يقين، تو آمرزنده و مهرباني.
السّجّاد (علیه السلام)- عَنْ سَعِیدِبْنِِالْمُسَیَّبِ قَال سَمِعْتُ عَلِیَّبْنَالْحُسَیْنِ (علیه السلام) یَقُولُ إِنَّ رَجُلًا جَاءَ إِلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ أَخْبِرْنِی إِنْ کُنْتَ عَالِماً عَنِ النَّاسِ وَ عَنْ أَشْبَاهِ النَّاسِ وَ عَنِ النَّسْنَاسِ فَقَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَا حُسَیْنُ (علیه السلام) أَجِبِ الرَّجُلَ فَقَالَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) أَمَّا قَوْلُکَ أَخْبِرْنِی عَنِ النَّاسِ فَنَحْنُ النَّاسُ وَ لِذَلِکَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی ذِکْرُهُ فِی کِتَابِهِ ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفاضَ النَّاسُ فَرَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الَّذِی أَفَاضَ بِالنَّاسِ وَ أَمَّا قَوْلُکَ أَشْبَاهُ النَّاسِ فَهُمْ شِیعَتُنَا وَ هُمْ مَوَالِینَا وَ هُمْ مِنَّا وَ لِذَلِکَ قَالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی.
سعیدبنمسیّب گوید: از امام سجّاد (علیه السلام) شنیدم که فرمود: «مردی خدمت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمد و عرض کرد: «اگر بهراستی دانشمند هستی، مرا از مردم و اشباه مردم و نسناس آگاه گردان». امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «ای حسین (علیه السلام)! پاسخ این مرد را بده». امام حسین (علیه السلام) فرمود: «امّا اینکه گفتی ناس (مردم) چه کسانی هستند؟ آن مردم، ماییم و لذا خداوند سبحان در قرآن میفرماید: سپس از همانجا که مردم کوچ میکنند، [بهسوی سرزمین منی] کوچ کنید!. (بقره/۱۹۹) و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن کسی بود که مردم را کوچ میداد. و امّا اینکه از اشباه مردم پرسیدی؛ آنها شیعیان ما و دوستان ما و از ما هستند و از همینرو ابراهیم (علیه السلام) فرمود: فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنّی».