📜 قسمتی از نامه ی حضرت امیر علیه السلام به مالک اشتر
♦️تا ميتوانی با پرهيزكاران و راستگويان بپيوند، و آنان را چنان پرورش ده كه تو را فراوان نستايند، و تو را برای اعمال زشتی كه انجام نداده ای تشويق نكنند، كه ستايش بی اندازه، خود پسندی می آورد، و انسان را به سركشی وا ميدارد. هرگز نيكو كار و بدكار در نظرت يكسان نباشند، زيرا نيكوكاران در نيكوكاری بی رغبت، و بدكاران در بد كاری تشويق می گردند، پس هر كدام از آنان را بر أساس كردارشان پاداش ده. بدان ای مالك هيچ وسيله ای برای جلب اعتماد والی به رعيّت بهتر از نيكوكاری به مردم، و تخفيف ماليات، و عدم اجبار مردم به كاری كه دوست ندارند، نمی باشد، پس در اين راه آنقدر بكوش تا به وفاداری رعيّت، خوشبين شوی، كه اين خوشبينی رنج طولانی مشكلات را از تو بر می دارد، پس به آنان كه بيشتر احسان كردی بيشتر خوشبين باش، و به آنان كه بد رفتاری كردی بد گمان تر باش. و آداب پسنديده ای را كه بزرگان اين امّت به آن عمل كردند، و ملّت اسلام با آن پيوند خورده، و رعيّت با آن اصلاح شدند، بر هم مزن، و آدابي كه به سنّتهاي خوب گذشته زيان وارد می كند، پديد نياور، كه پاداش برای آورنده سنّت، و كيفر آن برای تو باشد كه آنها را در هم شكستی. با دانشمندان، فراوان گفتگو كن، و با حكيمان فراوان بحث كن، كه مايه آبادانی و اصلاح شهرها، و برقراری نظم و قانونی است كه در گذشته نيز وجود داشت.
📜 نهج البلاغه، نامه ۵۳