صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
به نظر می‌رسد اگر ظریف برای ادعاهای خود اسنادی دارد باید آن را منتشر کند تا تاریخ نام افراد احتمالی را در کنار نام ظریف قرار دهد که ده‌ها سال است برای ارتباط با آمریکا تلاش کرده است.
: محمدجواد ظریف که تاکنون حاضر نشده حتی برای دفاع از دستاورد خود(برجام) در مقابل یکی از منتقدان بنشیند، در مصاحبه با یک سایت وابسته به دولت، تریبون یک طرفه‌ای را بدست گرفته و تلاش کرده تا آنچه خود به آن متهم است را به دیگران نسبت دهد، غافل از اینکه مغالطه‌گری‌های وی در ماه‌های پایانی وزارت خارجه‌ای که تبدیل به وزارت مماشات جویی و سازش طلبی در برابر فشارحداکثری دشمن شده فایده‌ای برای او نخواهد داشت.
ظریف در قسمتی از مصاحبه خود منتقدان خود را به خیانت به کشور متهم کرد و گفت: «بعضی دوستان می روند و به امریکا «گرا» می دهند که با ما بهتر می توانید کار کنید. ما که سکوت می کنیم، دلیل نمی شود که متوجه این گراها نیستیم. من کسی را متهم نمی کنم، ولی می دانم و خبرش را بهم می دهند که گفته اند این ها در قدرت نمی مانند و قدرت این ها چند روزه است. اینجاست که فکر می کنم سیاست خارجی نیاز به این دارد که منسجم باشد، اینجاست که فکر می کنم ما با خارجی که طرفیم، یک نفر واحد باید تلقی شویم. شخصا وقتی به خارج از کشور می روم، همان اندازه که از همکارانم دفاع می کنم، از کسانی که علیه من حتی اتهام می زنند نیز دفاع می کنم.»
در این خصوص دو نکته وجود دارد:
نکته اول: ظریف در این صحبت خود افرادی را متهم به ارتباط گرفتن با آمریکا می‌کند و می‌گوید آنها به آمریکایی‌ها وعده داده اند که با قدرت گرفتنشان در داخل می‌توانند با آمریکا بهتر کار کنند. این سخنان ظریف در حالی مطرح شده است که وی نه سندی برای این اظهارات خود ارائه میدهد و نه نامی از افرادی که مدعی است این خیانت را انجام داده اند برده است.
با این وجود اسناد بسیاری از همین اقدام نکوهیده توسط ظریف و تیم وی در همین خصوص وجود دارد. به عنوان مثال وِندي شرمن، يکي از مذاکره کنندگان هسته اي سابق آمريکا که در مذاکرات برجام ميان قدرت هاي جهاني و تيم مذاکره کننده ايراني شرکت داشت، در کتاب «نه براي ترسوها، درس هايي در مورد شجاعت، قدرت و پشتکار» (Not for the Faint of Heart – lessons in Courage, Power & Persistence)، خاطرات خود در باره مذاکرات هسته ای با ایران را بازگو کرده و در قسمتی از آن به تلاش ویژه محمدجواد ظریف برای ارتباط با دولت جرج بوش اشاره داشته است. این صحبت‌ها البته هیچ گاه از سوی ظریف رد یا تکذیب نشده است.
شرمن: ظریف تلاش کرد کانال ارتباطي مخفيانه اي با دولت آمريکا برقرار کند، ولي دولت بوش دستِ رد به تلاش هاي وي زد
شرمن در این خصوص گفته است : اولين بذرهای نحيف و لطيفِ توافق هسته اي ايران در سال 2002 پس از سخنراني جرج دبليو بوش، رئيس جمهور وقت آمريکا، در برابر کنگره کاشته شد. بوش در آن سخنراني، ايران را در کنار عراق و کره جنوبي، «محور شرارت» خوانده بود. پس از آن سخنرانيِ بوش، نماينده دائمي ايران در سازمان ملل تلاش کرد کانال ارتباطي مخفيانه اي با دولت آمريکا برقرار کند، ولي دولت بوش دستِ رد به تلاش هاي وي زد، اما جان کري، که در آن زمان رئيس کميته روابط خارجي سناي آمريکا بود، متوجه تلاش هاي نماينده دائمي ايران در سازمان ملل شد و او را شخصيتي آينده نگر در ميان نخبگان (سياسي) ايراني يافت که وي (جان کري) مي تواند با او وارد معامله شود. البته آن مرد، کسي نبود جز (محمد) جواد ظريف.
به نظر می‌رسد اگر ظریف برای ادعاهای خود اسنادی دارد باید آن را منتشر کند تا تاریخ نام افراد احتمالی را در کنار نام ظریف قرار دهد که ده‌ها سال است برای ارتباط با آمریکا تلاش کرده است.
نکته دوم: ظریف در ادامه حرف دقیق و قابل توجهی زده و گفته است: «که فکر می کنم ما با خارجی که طرفیم، یک نفر واحد باید تلقی شویم» اما بعد از این جمله ادعایی دیگر را مطرح می‌کند که با کارنامه سیاسی ظریف و اسناد موجود و غیرقابل کتمان هم‌خوانی ندارد. وی می‌گوید: « شخصا وقتی به خارج از کشور می روم، همان اندازه که از همکارانم دفاع می کنم، از کسانی که علیه من حتی اتهام می زنند نیز دفاع می کنم »
این ادعا در حالی است که نه تنها وی از منتقدین خود دفاع نکرده که حتی دولت روحانی تلاش ویژه ای برای نشنیدن صدای آنها انجام داده است. همچنین جواد ظریف سعی داشته در گفت و گو و مذاکرات خود با طرف های خارجی برای جناح سیاسی مورد علاقه‌اش دستاورد سیاسی بدست آورد.
ظریف بارها برای بدست آوردن منافع جناحی در مسئولیتی که باید برای منافع ملی ایران می‌جنگید سواستفاده کرد.
ظریف در سال93 در شورای روابط خارجی آمریکا حضور پیدا کرد. فارغ از اینکه چرا باید وزیر خارجه کشورمان در چنین جلسه ای شرکت کند اما صحبت های ظریف در جمع دشمنان تعجب برانگیز بود. در این نشست وزیرخارجه کشورمان در پاسخ به سؤال هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مسؤول بخش خاورمیانه وودرو ویلسون با گره زدن مساله دیپلماسی به انتخابات گفته بود مذاکرات هسته‌ای تاثیر مستقیم بر مسائل داخلی ایران خواهد داشت و در صورت شکست مذاکرات، دوستان او انتخابات مجلس آینده را به جریان غرب‌ستیز واگذار خواهند کرد.
ظریف بعدا هم در پاسخ به سوال روزنامه ایتالیایی کوریه دلاسرا درباره اینکه «آیا هنوز مقاومتی برای تعامل و گشایش(روابط) با غرب (در ایران) وجود دارد؟» نسبت به رای نیاوردن در انتخابات های ایران اظهار نگرانی کرده و می گوید: «برای اینکه همه عواقب و نتایج توافق(هسته‌ای) پذیرفته شود، توافق باید نشان دهد که منافع دارد. اگر مردم منافع آنرا ببینند، آنها به حمایشان ادامه می‌دهند اگر اینطور نشود آنها می‌توانند به صندوق‌های رای بگویند که به آنهایی که از توافق حمایت کردند، رای ندهید. من معتقدم که توافق به نفع همه است.»
اما این موارد تنها نمونه هایی نیست که نشان میدهد که ظریف از سیاسی‌بودن اهداف مذاکرات با طرف غربی و آمریکایی صحبت می کند.
پیشتر و هنگامی که روحانی به عنوان دبیرشورای عالی امنیت‌ملی در دولت اصلاحات مشغول مذاکره با طرف غربی بود نیز ظریف در سخنانی که فیلمش سالها بعد منتشر شدخطاب به البرادعی دبیرکل آزانس بین‌المللی انرژی اتمی گفته بود: «بسیاری از کاندیداهای ریاست جمهوری از شکست مذاکرات ما سود می‌برند.آنها موفقیتی در این گفتگوها نمی بینند و از طرفی آنها آدمهای پرنفوذی هستند. اعتبار اروپایی ها و مذاکره کنندکان ایرانی هردو در ایران از دست رفته است»
آیا ظریف با مفهوم منافع ملی آشناست؟
ظریف در حالی ادعای فهم سیاست خارجی و منافع ملی دارد که در سال 1397 حتی برای تحمیل خسارتی دیگر که خواسته اروپا و آمریکا بود(FATF) کشور خودش را به پولشویی متهم کرد بدون آنکه حاضر به ارائه سندی در این خصوص باشد.
وی به صراحت درگفت و گو با خبرآنلاین کشور و مردم خود را متهم کرد که در ایران “خیلی ها از پولشویی منفعت می‌برند” و “آنجاهایی که هزاران میلیارد پولشویی انجام می دهند حتما آنقدر توان مالی دارند که ده ها یا صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی در کشور” کنند. این صحیت های ظریف اما بهانه دست آمریکایی ها شد چراکه اتاق خزانه داری آمریکا با طرح این ادعا که نظام اقتصادی ایران در حال پولشویی برای دور زدن تحریم هاست به نهادهای مالی خارجی هشدار داده است که روابط تجاری با ایران نداشته باشند و این سخنان وزیر مستعفی بازی در پازل دشمن تحلیل میشد.
او در حالی ادعاهای اتاق جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران را تکرار کرد که که صحبت هایش اهرمی به دست بیگانگان برای فشار بیشتر به مردم شده و به سند رسمی از پولشویی برای دشمن تبدیل شد.
همان زمان رسانه های دشمن با خوشحالی تمام این صحبت های بی پایه، سیاست زده و ضدمنافع ملی کشور را مخابره کردند.
به نظر می‌رسد هر چه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم اظهارات ضد و نقیض و ادعاهای دولتمردان به دلیل کارنامه شکست خورده خود بیشتر و بیشتر شود.
