شعر/ تماشاکده‌ی لیله‌ی اسریٰ

گوشه ی چشم تو دل را به تولا ببرد
هر که را دیده مهیاست به بالا ببرد

آنکه در مشرق چشمان تو تسبیح نمود
تا تماشا کده ی لیله ی اسری ببرد

موج چشمان تو گهواره ی موسی می راند
ناخدا کشتی خود در دل دریا ببرد

خوش نسیمی که از آن دشت قصیَا می خاست
نفحه ای از نفست در دم عیسا ببرد

هر که شد معتکف گوشه چشمت فهمید
سِر محراب همین است که ادنی ببرد

شرحه ای از نفست سمت گلستان آمد
موج این رایحه تا بحر تماشا ببرد

دیشب از مأذنه ی باد شنیدم فرمود
قاصدک را پر پروانه به بالا ببرد

هر چه در چشم تو آید همه از آنت باد
شب معراج چنین است که اعلی ببرد

افق عشق بلند است کجایی برخیز
عبد او باش که تا نقطه ی ادنی ببرد