باطن اعمال و چشم برزخی

حاج محمود نکوگویان فرزند شیخ رجبعلی خیاط نقل میکند:

پدرم با چشم برزخی چیزهایی می‌دید كه دیگران نمی‌دیدند .

یكی از دوستان پدرم می‌گفت:

   یك روز با جناب شیخ به جایی می‌رفتیم، یكدفعه من دیدم جناب شیخ با تعجب و حیرت به زنی كه موی بلند و لباس شیكی داشت نگاه می‌كند! از ذهنم گذشت كه جناب شیخ به ما می‌گوید چشمتان را از نامحرم برگردانید و حالا خودش اینطور نگاه می‌كند! فهمید!

گفت: تو هم می‌خواهی ببینی كه من چه می‌بینم! ببین! من نگاه كردم دیدم همینطور از بدن آن زن، مثل سرب گداخته، آتش و سرب مذاب به زمین می‌ریزد! و آتش او به كسانیكه چشم‌هایشان به دنبال اوست سرایت می‌كند.

جناب شیخ گفت: این زن راه می‌رود و روحش یقه مرا گرفته، او راه می‌رود و مردم را همینطور با خودش به آتش جهنم می‌برد.

⬅️ تَجَسُّم اَعمال یا تَمَثُّل اَعمال، اصطلاحی در کلام و فلسفه اسلامی به‌ معنای مجسم‌ شدن اعمال آدمیان در برابر آن‌ها در عالم برزخ و روز قیامت است.

بنابر آموزه تجسم اعمال، ثواب و عِقابِ اَعمال خوب یا بد انسانها چیزی جز آن اعمال نیست و میان اعمال انسانها و عواقب آنها رابطه تکوینی برقرار است و عامل عذاب دهنده خارجی در کار نیست.

🥶مثلاً اگر در برابر گناهی آتش دوزخ وعده داده شده، آن آتش چیزی جدا از آن گناه نیست، بلکه حقیقت آن است که تمثل پیدا می‌کند و به شکل آتش نمایان می‌گردد.

در نتیجه وقتی می گویند فلانی چشم برزخی دارد یعنی در حقیقت تجسم عینی گناه یا ثواب ما را در عالم برزخمان الان در دنیا مشاهده می کند.

منبع: کتاب زندگینامه ی عبد صالح خدا شیخ رجبعلی خیاط (نکو گویان)