[العلق ] ص597 – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
[العلق1 ] ص597 – اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذي خَلَقَ
بخوان به نام پروردگارت که آفريد.
[العلق2 ] ص597 – خَلَقَ اْلإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ
انسان را از عَلَق آفريد.
[العلق3 ] ص597 – اقْرَأْ وَ رَبُّکَ اْلأَکْرَمُ
بخوان، و پروردگار تو کريمترين [کريمان] است.
[العلق4 ] ص597 – الَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ
همان کس که به وسيله قلم آموخت.
[العلق5 ] ص597 – عَلَّمَ اْلإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ
آنچه را که انسان نمي دانست [بتدريج به او] آموخت.
حقاً که انسان سرکشي ميکند،
[العلق7 ] ص597 – أَنْ رَآهُ اسْتَغْني
همين که خود را بي نياز پندارد
[العلق10 ] ص597 – عَبْدًا إِذا صَلّي
بنده اي را آنگاه که نماز مي گزارد؟
نفست را باید بیاندازی و عبد خدا بشی
[طه49 ] ص314 – قالَ فَمَنْ رَبُّکُما يا مُوسي
[فرعون] گفت: «اي موسي، پروردگار شما دو تن کيست؟»
[طه50 ] ص314 – قالَ رَبُّنَا الَّذي أَعْطي کُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدي
گفت: «پروردگار ما کسي است که هر چيزي را خلقتي که درخور اوست داده، سپس آن را هدايت فرموده است».
[الإنفطار6 ] ص587 – يا أَيُّهَا اْلإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَريمِ
اي انسان، چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟
[الفجر15 ] ص593 – فَأَمَّا اْلإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبّي أَکْرَمَنِ
اما انسان، هنگامي که پروردگارش وي را مي آزمايد، و عزيزش ميدارد و نعمت فراوان به او ميدهد، ميگويد: «پروردگارم مرا گرامي داشته است».
[الفجر16 ] ص593 – وَ أَمّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبّي أَهانَنِ
و اما چون وي را ميآزمايد و روزياش را بر او تنگ ميگرداند، ميگويد: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
[الإسراء70 ] ص289 – وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَني آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلي کَثيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضيلاً
و به راستي ما فرزندان آدم را گرامي داشتيم، و آنان را در خشکي و دريا [بر مرکبها] برنشانديم، و از چيزهاي پاکيزه به ايشان روزي داديم، و آنها را بر بسياري از آفريده هاي خود برتري آشکار داديم.