بایگانی برچسب: شعر

تورا چه گویمت آن چنان که باید گفت/ تو را چه خوانمت آن قَدَر که محبوبی

کیست زهرا؟ مادر است، رخشان زنورش عالَم است| نوری عظیم و مقتدر، از جانب آن سرور است

بیاد بودنش به دل، تمام سرسپردگیست؛ بسته شدن به بال او، رمز و صفای زندگیست

گرچه ایام ولادت ها است، دل من گاه به اشک گاه به غم لبریز است. مانده ام از چه سبب با همه رافت ها، پس چرا پای دلم باز به حرکت دیر است؟ شاید از حد نصاب مطلوب، سطح تقوا و توجه نیم است نکند با همه ی نقص و …

دوست داشتم شعری، به درد دل بسرایم/ بدون وزن و قافیه شدآقا! به لطف خود بپذیر

قسم به عشق به مولای ظهر عاشورا / اگر نبود سپاهی حرم نبود یقین

شعری از محمدجواد عسکری شاعر آیینی کشور درباره صفات اربعینی در مناطق سیل زده

نوری آسمانی که در کالبدی زمینی متجلی گشت، همان که زیارتش همسنگ زیارت پروردگار در عرش است. «شُکرَک لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ یقْتَضی نِعْمَةً آنِفَةً» شکر و سپاس از نعمت های گذشته، نعمت های آینده را در پی دارد. برخیز که نور ازلی می آید بر عالم ایجاد ، ولی می آید …

گوش کن در دل شب از افق دور صدا می آید/ گویی از پنجره‌ی قلب شکسته ندا می آید

جریان بداد رب العالمین شراب طهور   /  از ارتفاعات آسمان ، از بهشت دور

گله دارم ازعید، گله دارم از یار/ گله دارم که بدون تو بگشت باز بهار

امشب ز دل میکده پیمانه رسیده جبریل خبر کرده که دردانه رسیده   هر کس که به پشت در میخانه رسیده از زیر لبش ناله ی مستانه رسیده:   جز ساقی خود با همه بیگانه ام امشب “زنجیر بیارید که دیوانه ام امشب”   هر کس که شده عاشق دلدار …

به فلک اگر برسد کسی شنود ندای علی علی همه دم گرفته به ذکر او همه جا ثنای علی علی لب کعبه هم به سخن نیامد و دم نزد دم و لحظه ای مگر آن دمی که گشوده شد لب او به نوای علی علی نفس محمد و فاطمه ،نفس …

چه دانستم که این دریای بی پایان چنین باشد بخارش آسمان گردد کف دریا زمین باشد لب دریا همه کفر است و دریا جمله دین داری ولیکن گوهر دریا ورای کفر و دین باشد عطار

جهان و کار جهان این‌چنین نخواهد ماند/ همیشه آل سعودِ لعین نخواهد ماند

نور مادر س است که می برد بالا

خدا را شکر مادر آفریده است و او را مهربان تر آفریده است برایش خانه ای در آسمان ها ز انواری مطهر آفریده است نمی دانیم حدّ خانه اش را فزون از وصف ، اکبر آفریده است چراغ خانه اش دایم فروزان كَمِشْكَاة است محشر آفریده است درخت خانه اش …

مادری هست و بچه های شهر غریب دل به چادر نماز او بسته تا برآرد ز لطف، دست دعا در مسیر نگاه ش بنشسته چشمهاشان به سوی قله قدر شیعیانی ز ما و من رسته تا که نوری ز آسمان آید و کند مرتفع قلوب دلخسته اربعین می رسد ز …