بایگانی برچسب: شعر

امشب از لطف تو الروح، سلامم تا صبح مادر و فاطمه،زهراست کلامم تا صبح قدر الطاف تو آنقدر قدیم الاحسان از قضای تو جهان است به کامم تا صبح شب قدر از تو شده قدر و مقامش افزون از هزاران شب و از ماه دمادم تا صبح آسمانها شده از …

گاهی میانه دنیا در عمق شب امری عجیب هست که درکش نمی کنم در قعر غفلت و طلب عافیت غریق گرمای رختخواب که ترکش نمی کنم دستی لطیف یا که صداییست آشنا بیدار می شوم که هیچ! رهایش نمی کنم! در کسری از به هم زدن چشم می پرم جوری …

گفتم بسوی آسمان، دلم گرفته  از  زمان | گفتا دَمی محزون مشو، مادر عنایت میکند

عالی ترین بهشت آسمانی از آن توست | سرچشمه ی امور، بند نگاه توست

در خانه ی مادر همه جمعند بیا شمس و قمر و زهره و فرزند بیا برخیز که بخت ما سیه رویان باز خواهد شد از این حضور دلبند بیا   شاید پر ما به بال گهواره زدند شاید قدمی به خاک بیچاره زدند شاید بگشایند کریمان در را شاید قلمی …

منم سرگشته حیرانت ای دوست کنم یک باره جان قربانت ای دوست خلیل آسا ز شوق وصل کویت دهم سر بر سر پیمانت ای دوست دلی دارم در آتش خانه کرده میان شعله‌ها کاشانه کرده دلی دارم که از شوق وصالت وجودم را ز غم ویرانه کرده من آن آواره …

دانی که چرا ماه رمضان ماه خداست یا آنکه چرا حساب این ماه جداست؟ یا آنکه چرا باب کرم مفتوح است؟ زیرا که تولد حسن عشق خداست ای کوی تو قبله ی مراد ادرکنی ای داد رس روز معاد ادرکنی ای گشته زفرط جود و احسان وعطا مشهور و ملقب …

ماه ولا ماه خدا رسید و دل از دست داده ام بی تاب یک توجه شاه ولایتم گر ذره آسمان برود هیچ عجیب نیست دست ولای علی(ع) العجایب است دستی که نوح زطوفان رها بکرد، دستی که آتش نمرود سرد کرد، دستش بود ید بیضای موسوی بسط سلیمان برود با …

خوش آن دمی که قصد فَآوایمان کنی | در وا کنی و مسح مسیحایمان کنی

شدم از لطف او دلشاد، که میخواهم زنم فریاد | دمادم در کنارم بود، خدایم را میگویم..

الحمد که بوی رمضان می آید الحمد که ماه ربنا می آید   الشکر که ماه صوم و تقوا آید الشکر که ماه دوری از نار آید   ****   در ماه خدا به عشق مجتبی(ع) سبط نبی(ص) با ذکرعلی(ع) به سوی مادر برویم   مادر که بُود انسیة الحورایی …

رمضان خانه ی مادر چه صفایی دارد | هر طرف سفره و هر گوشه نگاهی دارد

شب رفت و سپیده سر زده بار دگر | من جز تو نخواهم زخدا یار دگر

تورا چه گویمت آن چنان که باید گفت/ تو را چه خوانمت آن قَدَر که محبوبی

کیست زهرا؟ مادر است، رخشان زنورش عالَم است| نوری عظیم و مقتدر، از جانب آن سرور است

بیاد بودنش به دل، تمام سرسپردگیست؛ بسته شدن به بال او، رمز و صفای زندگیست

گرچه ایام ولادت ها است، دل من گاه به اشک گاه به غم لبریز است. مانده ام از چه سبب با همه رافت ها، پس چرا پای دلم باز به حرکت دیر است؟ شاید از حد نصاب مطلوب، سطح تقوا و توجه نیم است نکند با همه ی نقص و …