حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ الْكُوفِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَرَكَضَ بِرِجْلِهِ الْأَرْضَ فَإِذَا بَحْرٌ فِيهِ سُفُنٌ مِنْ فِضَّةٍ فَرَكِبَ وَ رَكِبْتُ مَعَهُ حَتَّى انْتَهَى إِلَى مَوْضِعٍ فِيهِ خِيَامٌ مِنْ فِضَّةٍ فَدَخَلَهَا ثُمَّ خَرَجَ فَقَالَ رَأَيْتَ الْخَيْمَةَ الَّتِي دَخَلْتُهَا أَوَّلًا فَقُلْتُ نَعَمْ قَالَ تِلْكَ خَيْمَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ الْأُخْرَى خَيْمَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الثَّالِثُ خَيْمَةُ فَاطِمَةَ وَ الرَّابِعَةُ خَيْمَةُ خَدِيجَةَ وَ الْخَامِسَةُ خَيْمَةُ الْحَسَنِ وَ السَّادِسَةُ خَيْمَةُ الْحُسَيْنِ وَ السَّابِعَةُ خَيْمَةُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ الثَّامِنَةُ خَيْمَةُ أَبِي وَ التَّاسِعَةُ خَيْمَتِي وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَّا يَمُوتُ إِلَّا وَ لَهُ خَيْمَةٌ يَسْكُنُ فِيهَا.
از ابوبصیر روایت کرده است که: روزی در خدمت حضرت امام جعفر صادق(علیه السّلام) بودم، پا را بر زمین زدند، پس دریایی عظیم ظاهر شد و کشتیها از نقره در کنار آن دریا ایستاده، به یکی از آن کشتیها سوار شدند و مرا سوار کردند و رفتیم تا به محلی رسیدیم که در آنجا خیمهها از نقره زده بودند و آن حضرت داخل یکی از آن خیمهها شدند و بیرون آمدند و فرمودند: آن خیمهای که اوّل وارد شدم دیدید؟
گفتم: بله، فرمودند: آن خیمهایی که اول داخل شدم خیمه رسول الله(صل الله علیه واله وسلم) بود و خیمه دوّم از حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) و سوّم از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و چهارم از خدیجه(سلام الله علیها) و پنجم از حضرت امام حسن (علیه السلام) و ششم از حضرت امام حسین(علیه السلام) و هفتم از علی بن الحسین (علیه السلام) و هشتم از پدرم (علیه السلام) و نهم به من تعلّق داشت و هر یکی از ما که از دنیا میرود خیمهای دارد که در آنجا ساکن میشود
بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، ج۱، ص: ۴۰۵