الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ [۱۵۷ اعراف]
همان كسانى كه از فرستادهی [خدا]، پيامبرِ «اُمّى» [و درس نخوانده] پيروى مىكنند؛ پيامبرى كه صفاتش را، در تورات و انجيلى كه بهصورت مكتوب نزدشان است، مىيابند؛ كه آنها را به معروف دستور مىدهد، و از منكر بازمىدارد؛ اشياء پاكيزه را براى آنها حلال مىشمرد، و ناپاكيها را تحريم مىكند؛ و بارهاى سنگين، و زنجيرهايى را كه بر آنها بود، [از دوش و گردنشان] برمىدارد؛ پس كسانى كه به او ايمان آوردند، و حمايت و ياريش كردند، و از [هدايت و] نورى كه با او نازل شده پيروى نمودند، تنها آنان رستگارانند».
الباقر (علیه السلام)- بُنِیَ الدِّینُ عَلَی اتِّبَاعِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونِی وَ اتِّبَاعِ الْکِتَابِ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ وَ اتِّبَاعِ الْأَئِمَّهًِْ مِنْ أَوْلَادِهِ وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ فَاتِّبَاعُ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) یُورِثُ الْمَحَبَّهًَْ یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ اتِّبَاعُ الْکِتَابِ یُورِثُ السَّعَادَهًَْ فَمَنِ اتَّبَعَ هُدایَ فَلا یَضِلُّ وَ لا یَشْقی وَ اتِّبَاعُ الْأَئِمَّهًِْ یُورِثُ الْجَنَّهًَْ.
امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:دین بر تبعیت از پیامبر بنا شده است: بگو: «اگر خدا را دوست میدارید، از من پیروی کنید»!. (آل عمران/۳۱) و پیروی از کتاب خدا بهدلیل این آیه: وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ، و تبعیت از ائمّه از اولاد پیامبر بهدلیل آیه: و کسانی که به نیکی از آنها پیروی کردند. (توبه/۱۰۰) پس پیروی از پیامبر موجب محبّت میشود: یُحْبِبْکُمُ اللهُ؛ و پیروی از قرآن موجب سعادت: هرکس از هدایتم پیروی کند، نه گمراه میشود و نه تیرهبخت. (طه/۱۲۳) و پیروی از ائمّه سبب بهشت میشود. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۳۴۴/ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۵۱
الصّادق (علیه السلام)- وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی قَالَ هُوَ مَلَکٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِیلَ (علیه السلام) وَ مِیکَائِیلَ (علیه السلام) کَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّه (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ مَعَ الْأَئِمَّهًِْ ثُمَّ کَنَی عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ الدَّلِیلُ عَلَی أَنَّ النُّورَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَوْلُهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ.
امام جعفرصادق علیه السلام فرمودند ( وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی (اسراء/۸۵) او فرشتهایست بزرگتر از جبرئیل و میکائیل که با پیامبر اکرم (بود و یا آنچه نیز هست سپس به کنایه از امیرالمؤمنین (یاد کرده و فرمود: ولی ما آن را نوری قرار دادیم که بهوسیلهی آن هرکس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت میکنیم. (شوری/۵۲) دلیل بر اینکه نور در این آیه امیرالمؤمنین علیه السلام است این آیه میباشد: وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَه. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۳۵۶/ القمی، ج۲، ص۲۷۹/ بحار الأنوار، ج۲۵، ص۴۷