صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
به حسب منطق «نورٌ عَلی نُور»، انسان‌ّهایی که پای در سلوک نورانی می‌گذارند،
مدام با لایه‌های جدیدتر و عالی‌ترِ نور، پذیرایی و بهره‌مند می‌شوند!
آخرین لایه‌یِ نور که در زندگی‌شان از آن بهره‌مند می‌شوند،
عملاً رفتار «مشایعت‌کننده» را خواهد داشت!
از منظر «نورِ مشایعت‌کننده»، رفتن ابالفضل ع بسوی فرات چنین خواهد می‌شود:
از دهان مبارک امام حسین ع، این، نور بود که به ابالفضل ع فرمود: برو آب بیاور…
وقتی ابالفضل ع بسوی علقمه تاخت، نور با او بود، مقدّم بر او بود، راهنمای او بود، او را به نقطه‌ای از علقمه رهنمون ساخت….
ابالفضل ع به علقمه رسید، کفی از آب پر کرده و بالا آورد ……..
اما وقتی که آب را به نهر ریخت، نَفْسَش را نحر کرده و خودش را ریخت،
بعد از آن، این نور بود که مشک را پر از آب کرد و بسوی خیمه‌ها تاخت…
اما نور نمی‌تواند در زمین بماند و باید بسوی آسمان برود…
لذا در هر چند قدم، مقداری از سنگینی‌ها را انداخته،
و پس از مدّت کوتاهی، ابالفضل ع را با خود به آسمان برد.
