بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
شهادت امام باقر (علیهالسّلام) که یک شهادت دارای پیام بود؛ لذا خودامام باقر وصیت کرد که بعد از او تا ده سال در منا به مناسبت این رحلت، یادبود برپا شود. در میان ائمهی ما این بی سابقه است، بینظیر است. یادامام باقر، یعنی یاد سر برآوردن حیات دوبارهی جریان اصیل اسلامی در مقابلهی با تحریف ها و مسخ هائی که انجام گرفته بود. ۱۳۸۸/۰۹/۰۴بیانات در دیدار جمع کثیری از بسیجیان کشور
ائمّه از لحظهی وفات رسول الله ص تا سال ۲۶۰ درصدد بودند که حکومت الهی را در جامعهی اسلامی به وجود بیاورند؛ این، اصلِ مدّعا است. البتّه نمی توانیم بگوییم که می خواستند حکومت اسلامی را در زمان خودشان، یعنی هر امامی در زمان خودش به وجود بیاورد، [بلکه] آیندههای میانمدّت و بلندمدّت و در مواردی هم نزدیکمدّت وجود داشت؛ مثلاً در زمان امام مجتبی (علیه السّلام)، به نظر ما تلاش برای ایجاد حکومت اسلامی در آیندهی کوتاه مدّت بود؛امام مجتبی در جواب مسیّب بن نجبه و دیگران که می گفتند چرا شما سکوت کردهاید فرمود: وَ اِن اَدری لَعَلَّهُ فِتنَةٌ لَکُم وَ مَتاعٌ اِلیٰ حِین.( سورهی انبیا، آیهی ۱۱۱؛ «و نمیدانم، شاید آن برای شما فتنه ای و تا چند گاهی [وسیلهی] برخورداری باشد.») و در زمان امام سجّاد به نظر بنده، برای آیندهی میان مدّت [بود] ــ که حالا در این باره شواهد و مطالبی هست که عرض خواهم کرد ــ و در زمان امام باقر(علیه الصّلاة و السّلام)، احتمال زیاد این است که برای آیندهی کوتاه مدّت، و از بعد از شهادت امام هشتم (علیه السّلام) به گمان زیاد برای آیندهی بلندمدّت. [تلاش] برای کدام آینده؟ مختلف بود، امّا همیشه بود؛ این معنای مبارزهی سیاسی است. همهی کارهای ائمّه (علیهم السّلام) ــ غیر از آن کارهای معنوی و روحی که مربوط به اعلاء نفْس یک انسان و قرب او به خدا است بینه و بین ربّه ــ یعنی درس، حدیث، علم، کلام، محاجّه با خصوم علمی، با خصوم سیاسی، تبعید، حمایت از یک گروه و ردّ یک گروه، در این خط است؛ برای این است که حکومت اسلامی را تشکیل بدهند. مدّعا این است.
۱۳۶۵/۰۴/۲۸بیانات در مراسم افتتاحیه کنگره جهانى حضرت رضا (علیهالسلام) در مشهد