[الأحقاف15 ] – وَ وَصَّيْنَا اْلإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْسانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ کُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا حَتّي إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْني أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلي والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحًا تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لي في ذُرِّيَّتي إِنّي تُبْتُ إِلَيْکَ وَ إِنّي مِنَ الْمُسْلِمينَ
و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش کرديم. مادرش با تحمّل رنج به او باردار شد و با تحمّل رنج او را به دنيا آورد. و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سي ماه است، تا آنگاه که به رشد کامل خود برسد و به چهل سال برسد، ميگويد: «پروردگارا، بر دلم بيفکن تا نعمتي را که به من و به پدر و مادرم ارزاني داشته اي سپاس گويم و کار شايسته اي انجام دهم که آن را خوش داري، و فرزندانم را برايم شايسته گردان؛ در حقيقت، من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمانپذيرانم».
.[الأنعام135 ] – قُلْ يا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلي مَکانَتِکُمْ إِنّي عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدّارِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظّالِمُونَ
بگو: «اي قوم من، هر چه مقدور شما هست انجام دهيد؛ من [هم] انجام مي دهم. به زودي خواهيد دانست که فرجام [نيکوي] آن سراي از آنِ کيست. آري، ستمکاران رستگار نمي شوند».
شايد من در آنچه وانهاده ام کار نيکي انجام دهم. نه چنين است، اين سخني است که او گوينده آن است و پشاپيش آنان برزخي است تا روزي که برانگيخته خواهند شد