امام صادق علیه السلام فرمودند:
چهارده نفر از اصحاب عقبه در شب چهاردهم ذی الحجه نزد رسول الله صلی الله علیه و آله گرد آمدند و گفتند: هیچ یک از انبیاء نبودند مگر اینکه نشانهای بر مدعای خود داشتند، نشانهی تو در این شب چیست؟ رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: شما چه چیزی میخواهید؟ آنها گفتند: اگر برای تو در نزد پروردگارت قدر و منزلتی هست، پس به ماه امر کن تا دو نیم گردد. سپس جبرئیل نازل شد و گفت: ای محمّد همانا خداوند بر تو سلام میرساند و میگوید: همانا من همه چیز را به اطاعت از تو امر نمودهام. رسول الله صلی الله علیه و آله سر خود را بلند کرده و ماه را امر نمود که دو نیم گردد پس دو نیم شد و برای شکر خدا سجده نمود و شیعیان نیز سجده نمودند. سپس رسول الله صلی الله علیه و آله سر از سجد برداشت و شیعیان نیز سر برآوردند، سپس گفتند همانگونه که بود باز گردد، پس بازگشت و متصل شد سپس گفتند باز هم منشق گردد پس رسول الله صلی الله علیه و آله دستور داد و ماه منشق شد پس حضرت و شیعیان برای شکر خدا سجده نمودند. مشرکان گفتند ای محمد هنگامی که فرستادگان ما از شام و یمن بازگردند از ایشان میپرسیم که در این شب چه دیدند، اگر همان چیزی را که ما دیدیم ایشان هم دیده باشند خواهیم دانست که از جانب پروردگارت بوده است و در غیر این صورت خواهیم دانست که ما را جادو نمودهای. در این هنگام بود که سورهی قمر نازل شد: «اقتربت الساعة و انشق القمر»
تفسير قمی