قدرِ قدر

بسم الله الرحمن الرحیم

(قدرِ قدر)

سالی گذشت در چشم بر هم زدنی و شب قدری دیگر از راه رسید.

شب قدر می‌تواند پایان تمام غصه ها و رنج ها باشد.

شب قدر می‌تواند پایان درد دوری و هجر باشد.

شب قدر می‌تواند شب وصل به یار و بسته شدن به بالش باشد.

شب قدر شب عاشقی عشّاق آسمانی است.

شب قدر شب عجیبی است!

خداوند از قرب خود می‌گوید برای بنده‌اش: من نزدیکم، نزدیک‌تر از همیشه!

مگر خدا دور و نزدیک می‌شود؟

مگر خداوند در بقیه اوقات سال دور است که حال ندا می‌دهد ای رسول ^ص من، به بندگانم بگو من نزدیکم! ( وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنّي فَإِنّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي وَ لْيُؤْمِنُوا بي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ)[1]

آن قدر نزدیک که اگر مرا بخوانی اجابتت می‌کنم.

فرق است بین اجابت و استجابت!

استجابت یعنی به خواسته‌ات گوش فرا می‌دهم و تورا از خود نمی‌رانم.

اجابت یعنی آنچه زمن خواسته‌ای برآورده می‌کنم!

و خداوند در این ماه از اجابت می‌گوید!

فضای اجابت فضایی است دو سویه!

سوی اول معبود است که برایت فراهم نموده، شرایطی را که در آن اجابت دعا اتفاق می‌افتد و آن شرطِ قرب است.

این نزدیک بودن به چه بر می‌گردد؟

تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ[2]

الروح، آن روح عرشی عظیم و لطیف و بی نظیر، که از متعلقات مادر مهربان ^س عالم است.

از عرش پایین آمده تا جایگاه شب قدر، در برزخ، در آسمان های برزخی و حال رسیده به آسمان پنجم!

یعنی نزدیک ترین مکان ممکن به اهل دنیا !

و خداوند اعلام می‌کند به بندگانم بگو که ایشان پایین آمده و نزدیک است.

خداوند قرب به خود را با قرب به مادر^س ترجمان می کند! مادر^س !

مادری که از راه دورآمده تا امسال نیز چونان سالهای قبل عده‌ای منتظر و مشتاق را همراه خود ببرد.

که اگرهمراهش شوی تورا نیز با ‌خود بالا خواهد برد.

مادر ^س  باز خواهد گشت، به ارتفاعات عالم!

و از آسمان ها هجرت خواهد نمود تا سالی دیگر! او مسافر هرساله‌ی این مسیر است ! بلد راه است! بال پرواز است!

شب قدر شبی عجیب است!

شبی که خدا به تو وقت داده تا متوسل شوی! تا وصل شوی، که رشد همان صعود به ارتفاعات است.

این وصال وصالی است آسمانی و تو را ازنفست بیگانه، و آشنای او می کند .

اما!

سوی دوم، تو خود هستی! تو هم باید به سوی او گام برداری و در شرایطی که برایت فراهم نموده از خود، پیرایه زدایی!

حجب صفات، اخلاقیات، رفتارها که چون چتری در بالاسر، مانع بالارفتن دعاست و مانع رسیدن خیرات اجابت شده!

رمز این آیه در عبد بودن است!

عبدی که خداوند را استجابت نموده و پلکان ایمان به او را بالا آمده و حال به اجابتش نزدیک گشته است.

عبدی که سالی معبودش را رصد نموده تا خود را با او هماهنگ نماید، عبدی که سجده‌گاهش مقام قرب الهی است.

عبدی که دویده تا استجابت معبود کند و حال، زمان اجابتش فرارسیده است!

این است که آه حسرت به دل می‌نشاند!

شب قدر در آسمان ها جشن و سرور برپاست.

امام ^عج غایب از نظرت که در آرزوی لحظه‌ای گره‌خوردن نگاهت در نگاه منتظرش بودی و نمی‌دانستی ایشان را چگونه و کجا بجویی در آن شب در آسمان پنجم مستقر است.

 یک شب در سال خداوند، آدرس ایشان را به تو داده تا بالا بروی و شاهد پادشاهیش باشی و به پروردگارت ببالی به آفرینش چنین بنده‌ای که در عین اقتدار نهایت لطافت است.

آنجا از حجب دنیایی خبری نیست، بی‌پرده می‌بینی که خلیفه رب یعنی چه! می‌بینی که چطور آسمان ها و زمین در برابر او سر انقیاد فرو می‌آورند و می‌بینی جریان ربوبیت چگونه و به چه معناست!

آنجا جریان پشت پرده‌ی اداره عالم هستی در برابر دیدگانت مشهود است!

پادشاهت بر تخت پادشاهی چه باشکوه جلوه‌گر است و زیباتر، آن هنگام که نگاهشان مادر مهربانشان را می‌جوید و می‌یابد!

مادر نگاه می‌کنند و لبخند می‌زنند، در چشمان همیشه مهربان ایشان انتظار است که موج می‌زند، انتظار رسیدن وعده‌ی پروردگار! موج چشمانشان تورا با خود می‌برد تا دم صبح ظهور!

خوشا بحال آنانکه سالی به انتظار آمدن ایشان زیسته‌اند.

خوشا به حال آنانکه که از بردگی نفس، خویشتن را رهانیده‌اند که آزاده‌ترین بندگان خداوندند.

خوشابه حال آنانکه پیرایه از خود شسته‌اند و برای ضیافت رب آماده گشته‌اند .

خوشا بحال شیعیان، آنانکه توفیق مشایعت الروح را می‌یابند.

خوشا به حال آنانکه در چنین شب‌هایی به دیدار یار نائل آمده و رخ زیبای ایشان در آینه آسمان ها، نور دیدگانشان می‌شود تا سالی دیگر.

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا

وَ ما تَوْفيقي إِلاّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنيبُ

[1] [البقرة186 ]

[2] [القدر4 ]