رابطه تابوت عهد و دعای فرج

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

[البقرة246 ]  – أَ لَمْ تَرَ إِلَي الْمََلإِ مِنْ بَني إِسْرائيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسي إِذْ قالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِکًا نُقاتِلْ في سَبيلِ اللّهِ قالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ کُتِبَ عَلَيْکُمُ الْقِتالُ أَلاّ تُقاتِلُوا قالُوا وَ ما لَنا أَلاّ نُقاتِلَ في سَبيلِ اللّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِيارِنا وَ أَبْنائِنا فَلَمّا کُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ تَوَلَّوْا إِلاّ قَليلاً مِنْهُمْ وَ اللّهُ عَليمٌ بِالظّالِمينَ
آيا از [حال‏] سران بني اسرائيل پس از موسي خبر نيافتي آنگاه که به پيامبري از خود گفتند: «پادشاهي براي ما بگمار تا در راه خدا پيکار کنيم‏»، [آن پيامبر] گفت‏: «اگر جنگيدن بر شما مقرر گردد، چه بسا پيکار نکنيد.» گفتند: «چرا در راه خدا نجنگيم با آنکه ما از ديارمان و از [نزد] فرزندانمان بيرون رانده شده‏ ايم‏.» پس هنگامي که جنگ بر آنان مقرر شد، جز شماري اندک از آنان‏، [همگي‏] پشت کردند، و خداوند به [حال‏] ستمکاران داناست‏.
[البقرة247 ] – وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالُوتَ مَلِکًا قالُوا أَنّي يَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللّهُ يُؤْتي مُلْکَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَليمٌ
و پيامبرشان به آنان گفت‏: «در حقيقت‏، خداوند، طالوت را بر شما به پادشاهي گماشته است‏.» گفتند: «چگونه او را بر ما پادشاهي باشد با آنکه ما به پادشاهي از وي سزاوارتريم و به او از حيث مال‏، گشايشي داده نشده است‏؟» پيامبرشان گفت‏: «در حقيقت‏، خدا او را بر شما برتري داده‏، و او را در دانش و [نيروي‏] بدني بر شما برتري بخشيده است‏، و خداوند پادشاهي خود را به هر کس که بخواهد مي‏دهد، و خدا گشايشگر داناست‏».
[البقرة248 ] – وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْکِهِ أَنْ يَأْتِيَکُمُ التّابُوتُ فيهِ سَکينَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ مُوسي وَ آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِکَةُ إِنَّ في ذلِکَ َلآيَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنينَ
و پيامبرشان بديشان گفت‏: «در حقيقت‏، نشانه پادشاهي او اين است که آن صندوق [عهد] که در آن آرامش خاطري از جانب پروردگارتان‏، و بازمانده‏اي از آنچه خاندان موسي و خاندان هارون [در آن‏] بر جاي نهاده ‏اند ـ در حالي که فرشتگان آن را حمل مي‏کنند ـ به سوي شما خواهد آمد. مسلما اگر مؤمن باشيد، براي شما در اين [رويداد] نشانه‏اي است‏».
[البقرة249 ]  – فَلَمّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَليکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنّي إِلاّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاّ قَليلاً مِنْهُمْ فَلَمّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَ اللّهُ مَعَ الصّابِرينَ
و چون طالوت با لشکريان [خود] بيرون شد، گفت‏: «خداوند شما را به وسيله رودخانه‏اي خواهد آزمود. پس هر کس از آن بنوشد از [پيروان‏] من نيست‏، و هر کس از آن نخورد، قطعاً او از [پيروان‏] من است‏، مگر کسي که با دستش کفي برگيرد. پس [همگي‏] جز اندکي از آنها، از آن نوشيدند. و هنگامي که [طالوت ] با کساني که همراه وي ايمان آورده بودند، از آن [نهر] گذشتند، گفتند:» امروز ما را ياراي [مقابله با] جالوت و سپاهيانش نيست‏. «کساني که به ديدار خداوند يقين داشتند، گفتند:» بسا گروهي اندک که بر گروهي بسيار، به اذن خدا پيروز شدند، و خداوند با شکيبايان است‏.
[البقرة250 ] ص41 – وَ لَمّا بَرَزُوا لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَي الْقَوْمِ الْکافِرينَ
و هنگامي که با جالوت و سپاهيانش روبرو شدند، گفتند: «پروردگارا، بر [دلهاي‏] ما شکيبايي فرو ريز، و گامهاي ما را استوار دار، و ما را بر گروه کافران پيروز فرماي‏».
[البقرة251 ] ص41 – فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ داوُودُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ اْلأَرْضُ وَ لکِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَي الْعالَمينَ
پس آنان را به اذن خدا شکست دادند، و داوود، جالوت را کشت‏، و خداوند به او پادشاهي و حکمت ارزاني داشت‏، و از آنچه مي‏خواست به او آموخت‏. و اگر خداوند برخي از مردم را به وسيله برخي ديگر دفع نمي‏کرد، قطعاً زمين تباه مي‏گرديد. ولي خداوند نسبت به جهانيان تفضّل دارد.
[البقرة252 ] ص41 – تِلْکَ آياتُ اللّهِ نَتْلُوها عَلَيْکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلينَ
اين‏[ها] آيات خداست که ما آن را بحق بر تو مي‏خوانيم‏، و به راستي تو از جمله رسولاني‏.

اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً

[طه38 ]   – إِذْ أَوْحَيْنا إِلي أُمِّکَ ما يُوحي
هنگامي که به مادرت آنچه را که [بايد] وحي مي‏شد وحي کرديم‏:
[طه39 ]   – أَنِ اقْذِفيهِ فِي التّابُوتِ فَاقْذِفيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لي وَ عَدُوٌّ لَهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْکَ مَحَبَّةً مِنّي وَ لِتُصْنَعَ عَلي عَيْني
که او را در صندوقچه ‏اي بگذار، سپس در دريايش افکن تا دريا [=رود نيل‏] او را به کرانه اندازد [و] دشمن من و دشمن وي‏، او را برگيرد. و مِهري از خودم بر تو افکندم تا زير نظر من پرورش يابي‏.
[طه40 ]   – إِذْ تَمْشي أُخْتُکَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلي مَنْ يَکْفُلُهُ فَرَجَعْناکَ إِلي أُمِّکَ کَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْناکَ مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنّاکَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنينَ في أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلي قَدَرٍ يا مُوسي
آنگاه که خواهر تو مي‏رفت و مي‏گفت‏: آيا شما را بر کسي که عهده ‏دار او گردد دلالت کنم‏؟ پس تو را به سوي مادرت بازگردانيديم تا ديده‏اش روشن شود و غم نخورد، و [سپس‏] شخصي را کُشتي و [ما] تو را از اندوه رهانيديم‏، و تو را بارها آزموديم‏، و سالي چند در ميان اهل «مدين‏» ماندي‏، سپس اي موسي در زمان مقدر [و مقتضي‏] آمدي‏.
[طه41 ] – وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسي
و تو را براي خود پروردم‏.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ