نوروز در محضر امام جعفر صادق علیه السلام

معلی بن خنیس می گوید: روز نوروز خدمت امام صادق (علیه السلام) رفتم، فرمودند: آیا می دانی امروز چه روزی است؟ عرض کردم: عجم امروز را بزرگ می دارند و تبرک می جویند و برای همدیگر هدیه می فرستند،

امام جعغرصادق علیه السلام فرمودند :به  بیت عتیق (کعبه) سوگند می خورم که نورور از زمان قدیم است. تاریخ  آن را برای تو بگویم ؟

عرض کردم: یاد گرفتن تاریخ آن، بهتر است برای من اگر زنده شوند دوستانم و بمیرند دشمنانم.

امام فرمودند:  نوروز روزی است که در عالم ذر خداوند از بندگانش پیمان گرفت که او را  بپرستند و مشرک نشوند و ایمان به پیغمبران و حجج او و ائمه بیاورند.

نوروز روزی است که آفتاب تابید و هوا که موجب حیات است وزیدن گرفت و زمین خلق شد.

 نوروز روزی است که کشتی نوح بر نقطه ای از زمین به نام (جودی) نشست.

 نوروز روزی است که جبرییل به رسول خدا(صل الله علیه واله وسلم) نازل شد.

 نوروز روزی است که ابراهیم (علیه السلام) بت ها را شکست.

نوروز روزی است که (شب آن) پیغمبر (صل الله علیه واله وسلم) علی (علیه السلام) را بر کتف خود بلند کرد، بت های قریش را از فراز کعبه به زیر افکند و خرد کرد.

نوروز روزی است که پیغمبر (صل الله علیه واله وسلم) به اصحاب امر کرد با علی (علیه السلام) بیعت نمایند، بیعت در دفعه  دوم بود.

نوروز روزی است که امیرالمومنین (علیه السلام) بر نهروانیان غالب شد و  ذوالثدیه را کشت.

نوروز روزی است که قائم ما (عجل الله تعالی فرجه) و ولاة امر ظاهر می شوند.

نوروز روزی است  که قائم ما (عجل الله تعالی فرجه) بر دجّال غالب می گردد و در کناسه کوفه او را دار می زند.

نوروز، هیچ نوروزی نیست که ما اهل بیت انتظار فرج نداشته باشیم چون از روزهای ما و شیعیان ماست، عجم احترام آن را نگه داشتند و شما ضایع کردید.

 بحار الانوار ، جلد 14 ، امین الضرب ، ص 206 / وسایل ، طبع جدید جلد 5 ، ص 289

امام جعفرصادق(علیه السلام) می‌‌فرماید: «… وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَظْهَرُ فِیهِ قَائِمُنَا وَ وُلَاةُ الْأَمْرِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَظْفَرُ فِیهِ قَائِمُنَا بِالدَّجَّالِ فَیَصْلِبُهُ عَلَى کُنَاسَةِ الْکُوفَةِ…»، نوروز، روزى است که قائم ما اهل‌بیت و صاحب امر ولایت در آن روز قیام و خداوند او را بر دجال پیروز می‌کند. او دجال را در مزبلۀ کوفه به دار مى‌‏آویزد

.

متن حدیث:

عَنْ مُعَلَّی بْنِ خُنَیسٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَی الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع یوْمَ النَّیرُوزِ فَقَالَ أَ تَعْرِفُ هَذَا الْیوْمَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاک هَذَا یوْمٌ تُعَظِّمُهُ الْعَجَمُ وَ تَتَهَادَی فِیهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقُ ع وَ الْبَیتِ الْعَتِیقِ الَّذِی بِمَکةَ مَا هَذَا إِلَّا لِأَمْرٍ قَدِیمٍ أُفَسِّرُهُ لَک حَتَّی تَفْهَمَهُ قُلْتُ یا سَیدِی إِنْ عُلِمَ هَذَا مِنْ عِنْدِک أَحَبُّ إِلَی مِنْ أَنْ یعِیشَ أَمْوَاتِی وَ تَمُوتَ أَعْدَائِی فَقَالَ یا مُعَلَّی إِنَّ یوْمَ النَّیرُوزِ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی أَخَذَ اللَّهُ فِیهِ مَوَاثِیقَ الْعِبَادِ أَنْ یعْبُدُوهُ وَ لَا یشْرِکوا بِهِ شَیئاً وَ أَنْ یؤْمِنُوا بِرُسُلِهِ وَ حُجَجِهِ وَ أَنْ یؤْمِنُوا بِالْأَئِمَّةِ ع وَ هُوَ أَوَّلُ یوْمٍ طَلَعَتْ فِیهِ الشَّمْسُ وَ هَبَّتْ فِیهِ الرِّیاحُ وَ خُلِقَتْ فِیهِ زَهْرَةُ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی اسْتَوَتْ فِیهِ سَفِینَةُ نُوحٍ عَلَی الْجُودِی وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی حَمَلَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ‏ ص أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ص عَلَی مَنْکبِهِ حَتَّی رَمَی أَصْنَامَ قُرَیشٍ مِنْ فَوْقِ الْبَیتِ الْحَرَامِ فَهَشَمَهَا وَ کذَلِک إِبْرَاهِیمُ ع وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی أَمَرَ النَّبِی ص أَصْحَابَهُ أَنْ یبَایعُوا عَلِیاً ع بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِینَ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی وَجَّهَ النَّبِی ص عَلِیاً ع إِلَی وَادِی الْجِنِّ یأْخُذُ عَلَیهِمُ الْبَیعَةَ لَهُ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی بُویعَ فِیهِ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فِیهِ الْبَیعَةَ الثَّانِیةَ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی ظَفِرَ فِیهِ بِأَهْلِ نَهْرَوَانَ وَ قَتَلَ ذَا الثُّدَیةِ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی یظْهَرُ فِیهِ قَائِمُنَا وَ وُلَاةُ الْأَمْرِ وَ هُوَ الْیوْمُ الَّذِی یظْفَرُ فِیهِ قَائِمُنَا ع بِالدَّجَّالِ فَیصْلِبُهُ عَلَی کنَاسَةِ الْکوفَةِ وَ مَا مِنْ یوْمِ نَیرُوزٍ إِلَّا وَ نَحْنُ نَتَوَقَّعُ فِیهِ الْفَرَجَ لِأَنَّهُ مِنْ أَیامِنَا وَ أَیامِ شِیعَتِنَا حَفِظَتْهُ الْعَجَمُ وَ ضَیعْتُمُوهُ أَنْتُمْ وَ قَالَ إِنَّ نَبِیاً مِنَ الْأَنْبِیاءِ سَأَلَ رَبَّهُ کیفَ یحْیی هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ الَّذِینَ خَرَجُوا فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیهِ أَنْ یصُبَّ الْمَاءَ عَلَیهِمْ فِی مَضَاجِعِهِمْ فِی هَذَا الْیوْمِ وَ هُوَ أَوَّلُ یوْمٍ مِنْ سَنَةِ الْفُرْسِ فَعَاشُوا وَ هُمْ ثَلَاثُونَ أَلْفاً فَصَارَ صَبُّ الْمَاءِ فِی النَّیرُوزِ سُنَّةً الْخَبَرَ.

«مستدرک ‏الوسائل ج : 6 ص: 353 ، بَابُ اسْتِحْبَابِ صَلَاةِ یوْمِ النَّیرُوزِ وَ الْغُسْلِ فِیهِ وَ الصَّوْمِ وَ لُبْسِ أَنْظَفِ الثِّیابِ وَ الطِّیبِ وَ تَعْظِیمِهِ وَ صَبِّ الْمَاءِ فِیهِ»