بال‌شکسته‌ای که بال پرواز شد/ کارخانه‌ای پررونق با 50 نیروی معلول

معلول کارآفرین اراکی می‌گوید: معلولان باید بین اینکه بنشینند و تمام عمر بقیه جورشان را بکشند و یا باید بلند شوند و روی پای خود بایستند، یکی را انتخاب کنند و من بلند شدم و دست دیگران را هم گرفتم تا آنها هم بلند شوند.

معلول است، اما جنسی از فولاد دارد، همه او خوب‌ را می‌شناسند ـ ملیحه ـ  تبلوری از کار و تلاش در روستایی کوچک به نام چقا در اطراف کلانشهر اراک.

بانویی که پا ندارد اما گام‌هایش را بر اراده استوار کرده است تا هم چرخ زندگی خودش را بچرخاند و هم گرداننده چرخ زندگی 50 نفر از همنوعانش باشد.

فرزندی کوچک دارد، می‌گوید: معلولیت مرا را اسیر خود نکرده، بلکه من معلولیت را اسیر خود کرده‌ام، اجازه ندادم معلولیت برایم محدودیت ایجاد کند، هم ازدواج کردم، هم درسم را ادامه دادم و هم همسرم را با خود همراه کرده‌ام تا کسب و کاری راه اندازی کرده و برای دیگران هم کارآفرینی کنیم.

معلولیت فرصتی است برای اوج گرفتن از زمین خاکی به آسمان آبی، آنگاه که بخواهی «خواستن توانستن است» را به اثبات برسانی.

معلولیت نشان می‌دهد با بال شکسته هم می‌توان پرواز کرد و به اوج رسید، پروازی با تکیه بر بال‌هایی از جنس  نور.

هدف که خواستن باشد، پا نمی‌خواهد بال‌هایی می‌طلبد از جنس نور و اراده‌ای از فولاد، تا سخت‌ترین‌ها را برای رسیدن به آرزوها آسان کنی.

معلولیت انعکاس نور و قدرت خداوندی است که قابلیتی بی‌نهایت را در وجود معلولان گذاشته است، تا فرد معلول مفهوم  تلاش و پشتکار را معنایی دوباره ببخشند.

اینجا در اراک در روستایی به نام چقا، زن معلولی که پایی برای رفتن و دویدن ندارد در تار و پودی از تلاش و غیرت تنیده و بالی برای پرواز 50 معلول دیگر شده است.

ملیحه دریابیگی بانوی با اراده اراکی که خود از ناحیه پا دچار معلولیت است، با ایجاد کارگاه خیاطی در روستای اراک چرخ‌های زندگی‌های 50 معلول دیگر را با حرکت سوزن‌ها بر روی پارچه‌های رنگارنگ به چرخش درآورده و علاوه بر اشتغالزایی شعار خواستن توانستن است، را عینیت بخشیده است.

وی متولد 1356، متاهل و دانشجوی کارشناسی مددکاری و دارای یک فرزند است که با راه‌اندازی مرکز حمایتی تولیدی و آموزشی ایلیا با کمک مصطفی چقایی یکی از همکارانش برای تعدادی از معلولان شهر اراک ایجاد اشتغال کرده است.

دقایقی با وی درباره انگیزه خستگی‌ناپذیر و فعالیت‌هایش به گفت‌وگو نشستیم.

 : خانم دریابیگی مرکز ایلیا را در چه سالی و با چه هدفی راه‌اندازی کردید؟

دریابیگی: این مرکز که در حال حاضر تنها مرکز حرفه‌آموزی و تولید حمایتی در بخش معلولان جسمی و حرکتی است در خرداد 95 با هدف ایجاد اشغال پایدار برای افراد معلول راه‌اندازی شد.

در این مرکز شعار معلولیت را به توانمندی تبدیل کردیم و بسیار خوشحالم که امروز معلولان با حضور در این مرکز توانسته‌اند روی پای خود ایستاده و سربار دیگران نباشند.

 : انگیزه شما از ایجاد این مرکز چه بود؟

دریابیگی: معتقدم معلولان باید بین اینکه بنشینند و تمام عمر بقیه جورشان را بکشند و یا باید بلند شوند و روی پای خود بایستند، یکی را انتخاب کنند و من بلند شدم و دست دیگران را هم گرفتم تا آنها هم بلند شوند.