در پی شکایت «گامبیا» به دیوان بینالمللی دادگستری علیه «نسلکشی» مسلمانان روهینگیا، «آنگسان سوچی» رهبر میانمار، راهی لاهه میشود تا در نخستین جلسه دادگاه شرکت کند.
آخرین باری که «آنگ سان سوچی»، برنده جایزه -به اصطلاح- صلح نوبل و نماد دموکراسی خواهی غرب، به اروپا سفر کرد، در کسوت حاکم تازه انتخاب شدهای بود که به نیم قرن دیکتاتوری نظامی پایان داده بود و آیندهای روشن برای میانمار را نوید میداد. اما دیری نپایید که با نسلکشی گسترده مسلمانان روهینگیا به دست ارتش بودایی میانمار زیر نظر «سوچی»، موهوم بودن این تصورات روشن شد.
او هفته آینده برای نخستین بار، پس از حمله ارتش میانمار در سال ۲۰۱۷ به مسلمانان روهینگیا در غرب این کشور، به اروپا سفر میکند، اما این بار در جایگاه متهمی که باید پاسخگو باشد آن هم به اتهام نسلکشی یک اقلیت قومی. به گزارش ایسنا، کشور گامبیا، یک کشور کوچک مسلمان در غرب آفریقا با حمایت ۵۷ کشور عضو سازمان همکاری اسلامی، ماه گذشته در دیوان بینالمللی دادگستری علیه میانمار به جرم نسلکشی (قتلهای دسته جمعی و تجاوز) مسلمانان روهینگیا، شکایت کرده است. به گزارش بی.بی.سی، میانمار این مورد را تکذیب کرده و دفتر سوچی مدعی شده است که وی برای نخستین بار روز ۱۰ دسامبر (19 آذر) برای دفاع از منافع کشورش به لاهه سفر میکند. «میو نیونت»، سخنگوی ارشد حزب «لیگ ملی برای دموکراسی» درباره این شکایت گفت: «بین دیدگاه میانمار و جامعه بینالمللی، اختلاف نظر وجود دارد. و آنگ سان سوچی باید آنچه را که واقعاً در شمال «راخین»(منطقهای که روهینگیا را در خود جای داده) رخ داده است، توضیح دهد». گفتنی است که نسلکشی بخشی از اتهاماتی است که علیه برنده جایزه صلح نوبل! مطرح است. تحقیقات سازمان ملل همچنین نشان میدهد که نظامیان زیر نظر این زن، از ابزار خشونت و تجاوز جنسی علیه زنان و دختران روهینگیا استفاده کرده و با آتش زدن خانهها، آنها را مجبور به فرار از کشور کردهآند.
……………………………………
بالاخره یکی پیدا شد«گامبیا» لبیک بگه به فرمایشات رهبرمعظم انقلاب:
این مسئلهی حقیقتاً فاجعهآمیز میانمار را انسان نمیداند چهجوری توجیه بکند؛ حقیقتاً یک حادثهی کمنظیر است؛ جلوی چشم کشورهای اسلامی، دولت های اسلامی، جلوی چشم یک و نیم میلیارد مسلمان، جلوی چشم مجامع جهانیِ مدّعی و دولت های ریاکار دروغگوی مدّعی حقوق بشر، یک دولت بیرحمی که در رأسش هم یک زنی است که جایزهی [صلح] نوبل گرفته است این زن بیرحم،
یک جمعِ مردم بیپناه را میکشند، آتش میزنند، خانههایشان را ویران میکنند، بیرونشان میکنند.
حقیقتاً حادثهی عجیبی است و هیچ عکسالعملِ به معنای واقعی کلمه هم مشاهده نمی شود.
بله، محکوم میکنند، [امّا] محکوم کردن چه فایدهای دارد؟ اعلامیه منتشر می کنند، چه اثری دارد؟
عمل باید بکنند..
اوّلاً به جای اینکه حقیقت آن مسئله را تبیین کنند برای مردم، مسئله را مسئلهی بین بودایی و مسلمان قرار میدهند؛
بله، حالا ممکن است یک چند نفر متعصّب مذهبی هم در این قضیّه تأثیر دارند لکن یک دولت دارد این کار را میکند؛ مسئله سیاسی است.
در رأس آن دولت هم یک زنی است که جایزهی [صلح] نوبل گرفته. فاتحهی جایزهی [صلح] نوبل و نوبل را اینها خواندند با این کار. [دادنِ] جایزهی صلح نوبل به یک انسانِ به این بیرحمی!
زن و این همه بیرحم!
انسان واقعاً حیرت میکند از این وضعی که بشریّت در دنیا به آن دچار است.
گزیدهای از بیانات در ابتدای درس خارج فقه درباره فجایع میانمار…۲۱ /شهریور/ ۱۳۹۶