صراط خالق

صراط مستقیم، به حسب وصفی که شده است باریکتر از موست بسیار دقیق است. چه بسا انسان یک عمر در ریا بوده و خودش نفهمیده، یک عمر هر عملی کرده ریا بوده است و نفهمیده خودش ریاست، اینقدر دقیق است که خود آدم هم نمی فهمد، موازین دارد برایش، آنهائی که اهل عمل هستند موازین تعیین نکردند که ما بفهمیم که چه هستیم و خودمان را تشخیص بدهیم. در علم انبیاء که علم انسان سازی است موازین دارد اینها. اسلام را به این زودی نمی شود شناخت، اسلام را با دو تا جنگ نمی شود، اسلام جنگ نیست، جنگ به اسلام مربوطی نیست. مکتب اسلام، اینکه حالا به آن گفته می شود مکتب، این یک چیزی است که مقدمه ای برای آن مکتبی است که اسلام دارد، آن مکتب را من و تو نمی شناسیم، چنانچه انسان را ما نمی شناسیم، اینکه می شناسیم همین موجود طبیعی است، این انسان نیست، از علق می آید یک قدری بالاتر، یک قدری بالاتر، تا می شود حیوان. این حیوانیش خیلی طولانی است، این مقام حیوانیت خیلی طولانی است و انسان ممکن است تا آخر عمرش در همین حیوانیت متوقف شده باشد. تا قرائت به اسم رب نباشد فایده ندارد، همه چیز باید به اسم رب باشد.
می گویند (والعصر ان الانسان لفی خسر) عصر، انسان کامل است، امام زمان سلام الله علیه است یعنی عصاره همه موجودات. قسم به عصاره همه موجودات یعنی قسم به انسان کامل (ان الانسان لفی خسر) – الا – این انسان که اینجا می گویند، همین انسان یک سر و دو گوشی است که ماها انسانش می گوئیم خطاب با ماست، سر دو راهی واقع شده ایم، یک راه، راه انسانیت است که این صراط مستقیم است، صراط مستقیم یک سرش به طبیعت است، یک طرفش به الوهیت. راه مستقیم از علق شروع می شود منتها بعضی از آنها طبیعی است و آنجائی که مهم است آنجائی است که ارادی است. یک سرش طبیعت است و یک طرفش مقام الوهیت و انسان از طبیعت شروع می کند تا اینکه برسد به آنجائی که در وهم من و تو نمی آید. (آنچه در وهم تو ناید آن شوم) اختیار با شماست که این دو راه را اختیار کنید یا صراط مستقیم انسانیت را، یا انحراف چپ، یا انحراف به راست. از هر طرف انحراف باشد از انسانیت دور می شود، هر چه جلو برود دورتر می شود، کسی که از راه مستقیم منحرف شد هر چه پیش برود دورتر می شود به راه. اگر از راه مستقیم انسانیت یعنی آن راهی که انبیاء آمدند معرفی کنند آن راه را، مأمورند برای اینکه آن راه را معرفی کنند، خدای تبارک و تعالی در سوره حمد می فرماید که: (اهدانا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم) آنهائی که تو به آنها نعمت دادی، آنها را منعم کردی، رحمت را بر آنها وارد کردی، هدایت را بر آنها وارد کردی، (غیر المغضوب علیهم و لا الضالین) مغضوب علیهم یک طایفه اند منحرف، ضالین هم یک طرفند منحرف، از هدایت دورند و هر چه پیش بروند دورتر می شوند. هر چه درس بخوانید و به اسم ربک نباشد، از صراط مستقیم دورید و هر چه زیادتر درس بخوانید دورتر می شوید. اگر اعلم من فی الارض بشوید و به اسم ربک نباشد، ابعد از خدای تبارک و تعالی هستید، از صراط مستقیم بعیدتر می شوید. یا صراط مستقیم است که یک سرش جسر جهنم است، یک طرفش طبیعت است یک طرفش بهشت است، آخر مرتبه بهشت لقاءالله است، آنجائی است که غیر انسان هیچ کس راه ندارد فقط انسان راه دارد و ما همه الان در جسر جهنم واقع شدیم، طبیعت متن جهنم است. در آن عالم ظهور که می کند، طبیعت جهنم است، الان ما در متن جهنم داریم حرکت می کنیم، اگر این راه را طی کردیم آن روز که جسر جهنم ظاهر می شود، در این چشم های مردم در آن عالم ظاهر می شود، آن که این راه را طی کرده است از آن جسر عبور می کند آن که این راه را طی نکرده است در جهنم واقع می شود، می افتد از راه، کج است دیگر. یک راه مستقیم که اوصافش هم که گفتند و شنیدید و دقیقتر او موست، راه باریک است و تاریک است و نور هدایت می خواهد. (اهدنا الصراط المستقیم) خداوند هدایت کند ما را