تنبیه ۵ ساعته رژیم صهیونیستی دارای زوایای پیدا و پنهان بسیاری است.
زوایایی که ارتش رسانهای اسرائیل در حال مدفون کردن آن زیر انبوهی از جعلیات است.
بلوک نظامی پشتیبان رژیم صهیونیستی ۱۳ روز بود که منتظر کیفر اقدام بزدلانه اسرائیل در عصر ۱۳ فروردین بود. این یعنی عنصر غافلگیری دیگر قابل استفاده از سوی ایران نبود. قریب به ۷۲ ساعت قبل از شلیک نیز کل منطقه با خبر شد که پاسخ ایران قطعی است. همه ظرفیت ناتو به میدان آمد. آمریکا سپر هوایی، دریایی و زمینی خود برای محافظت از اسرائیل را در حالت عملیاتی قرار داد. هفت لایه پدافندی برای محافظت از اسرائیل ایجاد کرد. حداقل ۱۰ کشور منطقهای و فرامنطقهای در مقابل ایران صفآرایی کردند تا هیچ پرتابهای از ایران به اسرائیل نرسد.طبق اطلاعات آشکار، آمریکا بالغ بر ۵۰ هزار نظامی، ۱۷ پایگاه هوایی و ۸ پایگاه دریایی بین ایران و فلسطین اشغالی مستقر دارد که به شکل یک هلال مقابل ایران و در حفاظت از اسرائیل کشیده شده است.
پایگاههای هوایی آمریکا از قرار ذیل است: پایگاه هوایی مصیره، ثمریت، المصنعه و فرودگاه مسقط (عمان). پایگاه شاهزاده سلطان، ملک فهد و ملک فیصل (سعودی). پایگاه عینالاسد، اربیل و بلد (عراق). پایگاه اینجرلیک و ازمیر (ترکیه). پایگاه موفق السلطی (اردن) پایگاه الظفره (امارات) پایگاه العدید (قطر) پایگاه شیخ عیسی (بحرین) و پایگاه علی السالم (کویت).
.
لحظه موعود فرا میرسد. عملیات وعده صادق ایران برای تنبیه رژیم صهیونیستی آغاز میشود. سه سطح از تسلیحات در نظر گرفته شد. پهپاد، موشک کروز و موشک بالستیک. هر کدام وظیفهای جداگانه بر عهده گرفته بودند.در این مرحله از حمله از تسلیحات قدیمی استفاده شد و خبری از شاهکارهای اصلی هوافضای ایران یعنی «خرمشهر»، «سجیل»، «شهید حاج قاسم»، «خیبرشکن -۲» و هایپرسونیک فتاح نیست.طرف غربی مدعی است که ۳۰۰ پرتابه از سوی ایران شلیک شد که عمده آن پهپاد بود. فقط تعداد کمی بالستیک مافوق صوت از سوی ایران شلیک شد.دو هدف مدنظر بود: اول؛ کنار زدن پنج ارتش و «اشباع ۱۰۰ درصدی» پدافند قدرتمند اسرائیل. دوم؛ هدفگیری دو نقطه مهم در اراضی اشغالی.هدف اول محقق شد. اسرائیل برای ۵ ساعت ۱/۵ میلیارد دلار هزینه کرد. در مرحله اول حمله، سپر آهنین اسرائیل نابود شد. اسرائیل روزهای قبل از عملیات ایران به صورت مکرر از پاسخ آنی و متقابل خبر میداد. اما خبری نشد. زیرا رژیم سپری برای مقابله با ضد حمله بعدی ایران نداشت. پس از اشباع پدافند نوبت به موشکهای نقطه زن رسید. دو نقطه برای ایران مهم بود: پایگاه اطلاعاتی جبل الشیخ (در شمال فلسطین اشغالی) و پایگاه هوایی نواتیم (در جنوب فلسطین اشغالی). مرکز اطلاعاتی مستقر در ارتفاعات جبل الشیخ (منطقه هرمون) اطلاعات لازم را برای جنایت صهیونیستها در کنسولگری دمشق جمع آوری کرده بود. این اطلاعات در اختیار پایگاه هوایی «نواتیم» قرار گرفت و جنگنده F-۳۵ از همین پایگاه برخاستند و جنایت عصر ۱۳ فروردین در دمشق را مرتکب شدند.