صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بی‌بدن اولین کار بلند سینمایی حسین‌علیزاده، فیلم شریفی است که مورد کم لطفی مدیران این دوره از جشنواره فیلم فجر قرار گرفت. اثری که می‌توانست در بسیاری از بخش‌ها کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین شود اما در بخش سودای سیمرغ نیز پذیرفته نشد.
«بی‌بدن» اولین کار بلند سینمایی «مرتضی حسین‌علیزاده» فیلم شریفی است که مورد کم لطفی مدیران این دوره از جشنواره فیلم فجر قرار گرفت. اثری که می‌توانست در بسیاری از بخش‌ها کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین شود اما بنابه دلایلی که تا به الان مشخص نیست در بخش سودای سیمرغ پذیرفته نشد.
داستان فیلم درباره قصاص است با این تفاوت که این بار فیلم‌ساز سمت خانواده مقتول ایستاده و قصاص را به عنوان حق قانونی آن‌ها به رسمیت شناخته است. خانواده‌ای که به دنبال مفقود شدن دختر خود به مرجع قضایی مراجعه می‌کنند و پیگیری‌ها از جنایتی وحشتناک پرده برمی‌دارد. داستان با شخصیت بازپرس آغاز می‌شود که نقش آن را نوید پورفرج ایفا می‌کند. شخصیتی جدی و شریف که در کار خود تبحر دارد و همه این ویژگی‌ها در سکانس آغازین به مخاطب داده می‌شود. با این وجود می‌توان سکانس آغازین فیلم را به لحاظ ساختاری غلط دانست. بی‌بدن اساسا فیلم مادر مقتول است که نقش آن را الناز شاکردوست به بهترین شکل ممکن ایفا می‌کند. با این حال شروع داستان با شخصیت بازپرس در قامت یک قهرمان شکل می‌گیرد و انتظار مخاطب این است که در ادامه نیز کنش‌گر اصلی ماجرا او باشد. اما در ادامه و با ورود مادر داغ‌دیده‌ی داستان، مخاطب با او همراه می‌شود. مادری که دختر خود را از دست داده و در تلاش برای یافتن حقیقت و احقاق حق خود است.
فیلم صریح است و در بیان حرف خود لکنت ندارد آن هم در شرایطی که در پس هر جنایت، «هشتگ‌های نه به اعدام» فضای مجازی را پر می‌کند و مخالفت با این حکم الهی ظاهری شبه روشنفکری پیدا کرده است.
همچنان که در ماجرای معروف آرمان و غزاله -که این اثر در پیرنگ شباهت‌هایی به آن دارد- بخشی از مردم تحت تاثیر جو رسانه‌ای برخواسته از سلبریتی‌ها و رسانه‌ها، فشار زیادی را به خانواده غزاله وارد کردند و آن‌ها را برای گذشتن از حق قانونی خود تحت فشار قرار دادند.
صراحت فیلم‌ساز اما در این مسئله قابل تقدیر است. فیلمی که از آثار پوچ و بی مسئله مرسوم به سینمای اجتماعی این سال‌ها فاصله می‌گیرد.
چند کلامی با مسئولین جشنواره
در پایان باید اشاره کرد که این فیلم مورد کم لطفی مدیران این دوره از جشنواره قرار گرفت. اثری شریف، دغدغه‌مند و انسانی با مضمونی مهم و مبتلابه چرا باید با بی‌مهری تمام از بخش سودای سیمرغ جشنواره کنار گذاشته شود؟ فیلمی که از جنبه‌هایی جلوتر از «علفزار»، فیلمی مشابه در این ژانر، می‌ایستد. «علفزار» اما در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر مورد اقبال قرار گرفت و در مقابل، «بی‌بدن» با کم‌لطفی از سودای سیمرغ جشنواره کنار گذاشته شد. باید منتظر توضیح قانع کننده‌ای از سوی مدیران چهل و دومین جشنواره فیلم فجر بود.
