باز گویم غم دل را که تو دلدار منی
در غم و شادی و اندوه و علم یار منی
جز گل روی تو اندر دو جهان یاری نیست
چهره بگشای به رویم که پرستار منی
چشم بیمار تو ای می زده بیمارم کرد
پای بگذار به چشمم که پرستار منی
محرمی نیست که مرهم بنهد بر دل من
جز تو ای دوست که خود محرم اسرار منی
زاری از غمزه ی غمزای تو پیش که کنم؟
با که گویم که تو خود سرچشمه ی آزار منی
برگشا موی خم اندر خم و دست افشان باش
به خدا یار منی،یار منی،یار منی