جبران تعلل ۲۰ ساله در ۲۰ ماه

توتال دوباره به میز مذاکره برگشت و این بار شرکت سی‌ان‌پی‌سی‌آی چین نیز همراهی‌اش می‌کرد. پتروپارس هم به‌عنوان شریک ایرانی در کنار آنها قرار داشت.

توتال شرکت وابسته به فرانسه که آخرین حضورش در ایران مربوط به سالهای ۷۴ تا ۸۳ بود و در کارنامه خود پرداخت ۶۰ میلیون دلار رشوه به یک مقام ایرانی برای «اعمال نفوذ و تضمین سود ۴۰ درصدی» (یعنی دوبرابر سود مرسوم) را داشت که با این قرارداد توانست حداقل ۱۵۰ میلیون دلار سود به چنگ آورد. این فساد بعدها توسط کمسیون بورس آمریکا افشا و توتال ۴۰۰ میلیون دلار جریمه شد.

بعد از چند ماه مذاکره، سرانجام در تیرماه سال ۹۶، قرارداد توسعه فاز ۱۱ البته با هدف فشارافزایی از این میدان مشترک با این کنسرسیوم امضا شد.

کمتر از یک سال از امضای این قرارداد آمریکا از برجام خارج شد و تحریم‌ها به صنعت نفت کشور برگشت. ابتدا توتال از این قرارداد رفت و چند ماه بعد نیز شرکت چینی این قرارداد را ترک کرد تا دوباره توسعه فاز ۱۱ به فراموشی سپرده شود.

انتخابات سال ۱۴۰۰ و ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی بار دیگر اعتماد به نفس را به متخصصان ایرانی بازگرداند. چرا که دیگر نگاه مسئولین کشور تنها به شرکت های خارجی نبود و در این شرایط شرکت پتروپارس به‌عنوان شرکت اکتشاف و تولید ایرانی عهده‌دار توسعه فاز ۱۱ شد؛ فازی که به دو سکو برای تولید ۵۶ میلیون مترمکعب گاز در روز نیاز دارد، اما ساخت سکو حدود پنج سال زمان می‌برد و با توجه به این موضوع، ابتکار جدیدی در شرکت ملی نفت ایران مطرح شد؛ جابه‌جایی یکی از سکوهای فاز ۱۲ که تولید آن دیگر اقتصادی نبود و نصب آن در موقعیت فاز ۱۱ تا برداشت گاز از این فاز با سرعت بیشتری همراه باشد.

آذرماه پارسال سکوی ۱۲C از موقعیت خود جدا شد تا با تکمیل حفاری چهار حلقه چاه، این سکو روز گذشته هفتم تیرماه در موقعیت فاز ۱۱ نصب شود و آماده تولید گاز و جبران بخشی از ناترازی در زمستان باشد.

در فاز اولیه برداشت از این میدان که با نصب این سکو انجام شد، تولید گاز به ۱۵ میلیون مترمکعب در روز خواهد رسید و پیش‌بینی می‌شود با ساخت و نصب سکوی بعدی و حفاری چاه‌ها، تکمیل فاز ۱۱ که گامی مهم برای کشور در راستای دستیابی به استقلال انرژی و ثبات ژئوپلیتیکی است، ظرفیت تولید گاز پارس جنوبی به‌طور خیره‌کننده‌ای افزایش یابد.

با تکمیل این فاز و نصب سکوی دوم که البته در حال ساخت است، این طرح روزانه ۵۶ میلیون مترمکعب گاز، ۵۰ هزار بشکه میعانات گازی و ۷۵۰ تن گوگرد در روز تولید خواهد کرد که این خروجی به تأمین نیازهای مصرف داخلی ایران و کمک به ظهور کشور به عنوان یک صادرکننده مهم منطقه‌ای کمک خواهد کرد.

مزایای اقتصادی تکمیل فاز ۱۱ نیز بسیار زیاد است. تخمین زده می‌شود این پروژه تا ۱۰ هزار شغل ایجاد کند و ۲۰ میلیارد دلار درآمد برای ایران به همراه داشته باشد. افزون بر این، این پروژه همچنین به احیای بخش نفت و گاز ایران که در طول سال‌ها به‌دلیل تحریم‌ها و سرمایه‌گذاری کم با مشکل روبه‌رو شده است، کمک خواهد کرد.