صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
یكی از فضلای خودمان در حدود یك ماه پیش مشرّف شده بود به عتبات، می‌گفت خدمت آیت اللّه خویی (سلّمه اللّه تعالی) رسیدم، به ایشان گفتم: چرا شما درس تفسیری كه سابقاً داشتید ترك كردید؟ (ایشان در هفت هشت سال پیش درس تفسیری در نجف داشتند و قسمتی از آن چاپ شده).
ایشان گفتند: موانع و مشكلاتی هست در درس تفسیر.
گفت من به ایشان گفتم: علامه طباطبایی در قم كه به این كار ادامه دادند و بیشتر وقت خودشان را صرف این كار كردند، چطور شد؟ ایشان گفتند: آقای طباطبایی «تضحیه» كرده‌اند؛ یعنی آقای طباطبایی خودشان را قربانی كردند!
از نظر شخصیت اجتماعی ساقط شدند!
و راست گفتند، عجیب است كه در حساس‌ترین نقاط دینی ما اگر كسی عمر خود را صرف قرآن بكند، به هزار سختی و مشكل دچار می‌شود؛ از نان، از زندگی، از شخصیت، از احترام، از همه چیز می‌افتد
و اما اگر عمر خود را صرف كتاب‌هایی از قبیل كفایه بكند، صاحب همه چیز می‌شود.
در نتیجه هزارها نفر پیدا می‌شوند كه كفایه را چهارلا بلدند؛ یعنی خودش را بلدند، ردّ كفایه را هم بلدند، ردّ ردّ او را هم بلدند، ردّ ردّ ردّ او را هم بلدند، اما دو نفر پیدا نمی‌شود كه قرآن را به درستی بداند!
از هركسی درباره یك آیه قرآن سؤال شود، می‌گوید باید به تفاسیر مراجعه شود!
عجیب‌تر آنكه این نسل كه با قرآن این طور عمل كرده، از نسل جدید توقع دارد كه قرآن را بخواند و قرآن را بفهمد و به آن عمل كند!
مجموعه آثار شهید مطهری، ج۲۴، ص۵۳۳
