صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بگویید خمینی در فکرتان بود و برایتان دعا می کرد/ خاطره جالب رهبر انقلاب از بازگشت آزادگان +تصاویر و فیلم
اندک اندک جمع مستان می‌رسد
روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹، ایران اسلامى شاهد بازگشت آزادگان سرافرازى بود که پس از تحمل سالهاى اسارت خود در اردوگاههاى عراق، پاى به میهن اسلامى گذاشتند و به آغوش خانواده‌هاى خود بازگشتند.
ایران اسلامى شاهد بازگشت آزادگان سرافرازى بود که پس از تحمل سالهاى اسارت خود در اردوگاههاى عراق، پاى به میهن اسلامى گذاشتند و به آغوش خانواده‌هاى خود بازگشتند. این رویداد بزرگ، دو هفته پس از اشغال نظامى کویت توسط ارتش صدام و 2 روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامه‌اى به آقاى هاشمى رفسنجانى، رئیس جمهور وقت ایران، بار دیگر عهدنامه 1975 الجزیره را پذیرفت و به شرائط ایران براى پایان جنگ تسلیم شد و ازجمله قول عقب‌نشینى از مرزهاى ایران و آزادسازى اسیران ایرانى را داد
اسراى سرافراز ایرانى از چند نقطه مرزى با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان، بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت مرقد مطهر حضرت امام خمینى(ره) و همچنین بیعت با جانشین خلف وى حضرت آیت‌الله خامنه‌اى، از نخستین برنامه‌ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ایرانى بود.
مقام معظم رهبرى درباره آزادگان چنین فرموده‌اند: «یکى از چیزهایى که شما را، دلهایتان را زنده نگه مى‌داشت، پر امید نگه مى‌داشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت امام عزیزمان بود. آن‌بزرگوار هم خیلى به یاد اسرا بودند. حال پدرى را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت مى‌شود فهمید…. مسأله اسارت طولانى فرزندان این ملت به‌نوبه خود امتحان دیگرى بود که ملت ما با موفقیت آن‌را به انجام رسانده و اسراى ما همانند ملت ایران، از خود آزادمردى نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازى به وطن بازگشتند…. شما در دوران اسارت، شرایط سختى را گذراندید، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگى خود به اسلام، امام و انقلاب، موجب افتخار و آبرومندى ملت خود در برابر دشمن
فرزندان میهن به عشق دیدار پیر جماران، روزهاى سخت هجران را به امید وصال سپرى مى‌کردند و هردم به این امید، روزها را لحظه‌شمارى مى‌کردند. آنان در گوشه زندان‌هاى تاریک و وحشتناک دشمن، با پدر پیر خود درددل مى‌کردند و آن پیر فرزانه با عشق پدرى به آنان پاسخ مى‌داد: «فرزند بسیار عزیزم! از نامه دل‌سوزانه شما بسیار متأثر گردیدم. من ناراحتى شما عزیزان در بند را احساس مى‌کنم، شما هم ناراحتى پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید. عزیزان من! سیّد و مولاى همه ما حضرت موسى‌بن جعفر بیش از همه شماها و ماها در رنج و گوشه زندان به‌سر بردند. براى اسلام عزیزش صبر کنید. خداوند فرج را ان‌شاءالله نزدیک مى‌نماید و پدر پیر شما را با دیدن شما شاد مى‌فرماید. به همه عزیزان در بند اسلام سلام مرا برسانید. من از دعاى خیر فراموشتان نمى‌کنم. خداحافظ شما باشد.»
امام راحل با توجه به جنایات صدام و بعثی ها، پیش بینی می کردند که شاید نتوانند خود شاهد بازگشت آزادگان به میهن اسلامی را باشند و روزی با آنان ملاقات کرده، پای درد دل آنها بنشینند و از رنج ها و شکنجه هایی که ناجوانمردانه بر این فرزندان انقلاب وارد شده، بشنوند.
امام خمینی اوج علاقه و انتظار خود برای دیدار با آزادگان را در جمله ای عاطفی بیان داشتند و فرمودند: “اگر روزي اسراء برگشتند و من نبودم، سلام مرا به آنها برسانيد و بگوييد خميني در فکرتان بود و برایتان دعا می کرد.”
امر به معروف نوجوان ایرانی اسیر به زن بی حجاب
آزادگان، گنجینه‌هاى ارزشمندى هستند که در درون آن، فرهنگ انسان‌ساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقایع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاه‌ها به شهرهاى میهن اسلامى‌مان، ایران.
بر حاملان این فرهنگ است که ضمن حفظ آن، چاره‌اى نیز براى ترویج آن بیندیشند. در زمینه بیان این فرهنگ، از سه ابزار خط، تصویر و انتقال به‌صورت سینه به سینه مى‌توان بهره گرفت، امّا مهم این است که بیان فرهنگ اسارت، امرى حیاتى و کارى بس سترگ براى جامعه جوان ماست. بنابراین، نظام اسلامى باید از همه امکانات موجود در این حرکت ارزشى فرهنگى بهره‌بردارى کند تا اثر مجاهدت و مقاومت وصف‌ناپذیر این رسولان انقلاب، به‌صورت فرهنگ مصوّر و مکتوب و به‌مثابه کلید راه هدایت براى نسل آینده و همه بیداردلان و آزادگان جهان محفوظ بماند.
تندیس‌هاى استقامت
روز 26 مرداد سال 1369، میهن اسلامى شاهد حضور آزادگان سرافرازى بود که پس از سال‌ها اسارت در زندان‌ها و اسارتگاههاى مخوف رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامى خود گذاشتند. آزادگان، با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهاى جسمى و روحى دشمنان ایستادند و روابط اجتماعى جامعه کوچک اردوگاهى خود را بر پایه اخلاق حسنه بنا نهادند و از شکنجه‌هاى مزدوران بعث هراسى به خود راه ندادند. آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضى‌ترین کسان به قضاى الهى بودند. اینان سینه‌هایى فراخ‌تر از اقیانوس داشتند که از همه‌جا و همه‌کس بریده و به خدا پیوسته بودند، آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسیات رهایى یافته بودند.
و امروز یادآور بازگشت غرورآفرین مردان و زنان آزاده‌اى است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و دورى از عزیزان خویش، به وطن بازگشتند و به انتظار میلیون‌ها ایرانى پایان دادند. در این روز، شکیبایى مادران، پدران، همسران و فرزندان این آزادمردان به‌بار نشست و سالهاى نگرانى و شوق دیدار به پایان رسید و وعده الهى تحقق یافت: «و بشر الصابرین»نه تنها استقامت آزادگان در اردوگاههاى دژخیمانه رژیم بعث، بلکه صبر و پایدارى خانواده‌هاى این عزیزان ستودنى است. عرصه پر برکت دفاع مقدس، صحنه حضور مردان و زنان با ایمانى بود که با پیروى از تعالیم عالیه اسلام و تحت رهبرى حکیمانه حضرت امام خمینى(ره) توانستند حماسه‌اى به‌یادماندنى و جاودان از خود به یادگار بگذارند. اینان اگرچه در بازگشت از اسارت، مقتدا و امام خویش را ندیدند اما با نایب بر حق وى میعادى همیشگى بستند و بر عهد خویش با خون شهیدان پایبند ماندند. آزادگان دلاور و سرافراز با الهام از مکتب انسان‌ساز اسلام و سیره ائمه اطهار و با درس‌گرفتن از زندگى انقلابى و حماسه‌ساز حضرت زینب(س) که اسوه صبر و پایدارى بود، توانستند دوران دشوار اسارت را پشت سر نهند و شکوه مقاومت و سرافرازى را بر صحیفه درخشان ایران اسلامى ثبت کنند. بى‌شک سال‌ها محرومیت این سروقامتان تاریخ باعث شد که آنان امروز بیش از هر فرد دیگرى در مسیر سبز موفقیت گام بردارند و الگو، اسوه و افتخار میهن خویش باشند.
