جلسه شب اول محرم الحرام: سخنرانی حجت الاسلام سیدمهدی سجادی

دانلود

.ماه محرم نور خاصی دارد

 نوح15  – أَ لَمْ تَرَوْا کَيْفَ خَلَقَ اللّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقًا
مگر ملاحظه نکرده ‏ايد که چگونه خدا هفت آسمان را تُوبرتُو آفريده است‏؟
نوح16  – وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فيهِنَّ نُورًا وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجًا
و ماه را در ميان آنها روشنايي‏بخش گردانيد و خورشيد را [چون‏] چراغي قرار داد.

.

 نور35   – اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ في زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَکادُ زَيْتُها يُضي‏ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلي نُورٍ يَهْدِي اللّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللّهُ اْلأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اللّهُ بِکُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ
خدا نور آسمانها و زمين است‏. مَثَل نور او چون چراغداني است که در آن چراغي‏، و آن چراغ در شيشه‏اي است‏. آن شيشه گويي اختري درخشان است که از درخت خجسته زيتوني که نه شرقي است و نه غربي‏، افروخته مي‏شود. نزديک است که روغنش ـ هر چند بدان آتشي نرسيده باشد ـ روشني بخشد. روشني بر روي روشني است‏. خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت مي‏کند، و اين مَثَلها را خدا براي مردم مي‏زند و خدا به هر چيزي داناست‏.

رابطه ماجرای ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام با امام حسین صلوات الله علیه

سوره صافات

صافات88 – فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
پس نظري به ستارگان افکند،
صافات89 – فَقالَ إِنّي سَقيمٌ
و گفت‏: «من کسالت دارم‏!»
صافات90 – فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرينَ
پس پشت‏کنان از او روي برتافتند!
صافات91 – فَراغَ إِلي آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْکُلُونَ
تا نهاني به سوي خدايانشان رفت و [به ريشخند] گفت‏: «آيا غذا نمي‏خوريد؟
صافات92 – ما لَکُمْ لا تَنْطِقُونَ
شما را چه شده که سخن نمي‏گوييد؟!»
صافات93 – فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمينِ
پس با دست راست‏، بر سر آنها زدن گرفت‏!
صافات94 – فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
تا دوان دوان سوي او روي‏آور شدند.
صافات95 – قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ
[ابراهيم‏] گفت‏: «آيا آنچه را مي‏تراشيد، مي‏پرستيد؟
صافات96 – وَ اللّهُ خَلَقَکُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ
با اينکه خدا شما و آنچه را که برمي‏سازيد آفريده است‏!»
صافات97 – قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحيمِ
گفتند: «برايش [کوره‏]خانه‏اي بسازيد و در آتشش بيندازيد»
صافات98 – فَأَرادُوا بِهِ کَيْدًا فَجَعَلْناهُمُ اْلأَسْفَلينَ
پس خواستند به از نيرنگي زنند؛ و[لي‏] ما آنان را پست گردانيديم‏.
صافات99 – وَ قالَ إِنّي ذاهِبٌ إِلي رَبّي سَيَهْدينِ
و [ابراهيم‏] گفت‏: «من به سوي پروردگارم رهسپارم‏، زودا که مرا راه نمايد!»
صافات100 – رَبِّ هَبْ لي مِنَ الصّالِحينَ
«اي پروردگار من‏! مرا [فرزندي‏] از شايستگان بخش‏».
صافات101 – فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَليمٍ
پس او را به پسري بردبار مژده داديم‏.
صافات102 – فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنّي أَري فِي الْمَنامِ أَنّي أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ ما ذا تَري قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُني إِنْ شاءَ اللّهُ مِنَ الصّابِرينَ
و وقتي با او به جايگاه «سعي‏» رسيد، گفت‏: «اي پسرک من‏! من در خواب [چنين‏] مي‏بينم که تو را سَرْ مي‏بُرم‏، پس ببين چه به نظرت مي‏آيد؟» گفت‏: «اي پدر من‏! آنچه را مأموري بکن‏! ان شاء الله مرا از شکيبايان خواهي يافت‏».
صافات103 – فَلَمّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبينِ
پس وقتي هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشاني بر خاک افکند،
صافات104 – وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهيمُ
او را ندا داديم که اي ابراهيم‏!
صافات105 – قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنّا کَذلِکَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ
رؤيا[ي خود] را حقيقت بخشيدي‏! ما نيکوکاران را چنين پاداش مي‏دهيم‏!
صافات106 – إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبينُ
راستي که اين همان آزمايش آشکار بود!
صافات107 – وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظيمٍ
و او را در ازاي قرباني بزرگي باز رهانيديم‏.
صافات108 – وَ تَرَکْنا عَلَيْهِ فِي اْلآخِرينَ
و در [ميان‏] آيندگان براي او [آوازه نيک‏] به جاي گذاشتيم‏.
صافات109 – سَلامٌ عَلي إِبْراهيمَ
درود بر ابراهيم‏!
صافات110 – کَذلِکَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ
نيکوکاران را چنين پاداش مي‏دهيم‏.
صافات111 – إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنينَ
در حقيقت‏، او از بندگان با ايمان ما بود.
صافات112 – وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصّالِحينَ
و او را به اسحاق که پيامبري از [جمله‏] شايستگان است مژده داديم‏.
صافات113 – وَ بارَکْنا عَلَيْهِ وَ عَلي إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبينٌ
و به او و به اسحاق برکت داديم‏، و از نسل آن دو برخي نيکوکار و [برخي‏] آشکارا به خود ستمکار بودند.