پندانه: خودت را به خدا بسپار

وقتی صبرت سر اومد و طاقتت کم شد
رو به خدا مدام در دلت بگو:

اراده تو، نه اراده من
به طریق تو، نه به طریق من
به وقت تو، نه به وقت من

شکر کن برای همه نعماتی که به چشم نمی‌آید ولی بدون آن نعمات، زندگی ما تهی و بی معنا بود؛

مثل هر نفسی که می‌کشیم.

سلامی که از سر وجود از عزیزی می‌شنویم.

و همین خوابی که شب‌ها، ما را به رویاهایمان پیوند می‌زند و به آرامش و سکون می‌رساند …