درس عملی پدر به پسر

بنام حضرت دوست که هر چه هست از اوست، از دوست هر چه رسد نیکوست.

پدری به پسرش گفت: یک کیسه با خودت بیاور و در آن به تعداد آدم‌هایی که دوست نداری و از آنان بدت می‌آید پیاز قرار بده …

پسر همین کار را کرد.
پدرش گفت: هر جا که می‌روی این کیسه را با خود حمل کن
پسر بعد از چند روز خسته شد و به او شکایت برد که پیازها گندیده و بوی تعفن گرفته است و مرا را اذیت می‌کند …
پدر پاسخ داد:
وقتی تو کینه دیگران را در دل نگه داری همین اتّفاق می افتد، این کینه، قلب و دلت را فاسد می‌کند و بیشتر از همه
خودت را اذیت خواهد کرد … …

همه انسانها، مکلّف، موظّف، مسئول و مأمورند، خوبیهای دیگران را ببینند نه بدیهای دیگران را، و ما باید، حتماً، قطعا”، یقینا”و مطمئنا” خوبیهایشان را اینقدر تشویق، تمجید و تحسین کنند، تا بدیهاش بکلّی از بین برود و تبدیل به خوب محض راستین شود. ان شاءالله تعالی

به اميد آن که دلها، زنده دلی، یکدلی، همدلی، رفاقت های فوق العاده قدرتمند و بینهایت ارزشمند خدایی ابدی شمول شگفت انگیز تا اَبَد ناگسستنی، دیده بصيرت خدابینی، حق بینی، و سر انجام بزرگترین معجزه تاریخ بشریّت ” امّت واحده اسلامی و الهی خویشتن خویش و دیگران را دانستن، خواستن و توانستن. ان شاءالله تعالی

@matn_bartaar متن برتر