درمحضر رهبرمؤید انقلاب الهی:
در اینجا لازم میدانم به اهمیت دعای ندبه اشارهای بکنم، که در حقیقت خطابه غرّایی در تبیین باورها و آرزوها و شِکوههای فرقه امامیّه و شیعه در طول تاریخ خود است.
اگر نگاه کنید، همین خطّ روشن را در اوّلِ دعای ندبه ملاحظه میکنید: «الحمد علی ما جری به قضائک فی اولیائک».
از ابتدای تاریخ رسالت ها تا دوران نبوّت خاتم، این خطّ روشن ادامه دارد.
مضمون رسالت که عبارت است از دین خدا، در حقیقت شکل دادن و جهت دادن و قالب بخشیدن به همه تلاشهای انسانی است.
دین، یعنی صراط زندگی.
اگر شما به یک جامعه انسانی و به یک کشور نگاه کنید، می بینید انسانها در این جامعه، برای مسائل شخصی و عاطفی و معیشتی و عمومی خود، فعّالیتهای متنوّع و گوناگونی دارند.
دین، همه این فعّالیتها را جهت میدهد؛ آنها را هدایت می کند و به کمک خرد انسانی می شتابد تا انسان بتواند این فعّالیت ها را طوری تنظیم کند و کنار هم بنشاند تا سعادت او را در دنیا و آخرت تأمین کند.
مسأله این است که از دوران حضرت آدم که رشته نبوّت ها و رسالت ها شروع شد و بارها و بارها حکومت های نبوی در طول تاریخ تشکیل گردید – مثل سلیمان و داوود و کسان دیگری از بنی اسرائیل تا زمان پیغمبر ما – آن جایی که ترکیبِ بدیع و شیوای دین و سیاست در اوج خود به صورت یک سنّت ماندگار درآید و هدایت جامعه را تضمین کند، در قضیه غدیر اتّفاق افتاد.
لذا در همین دعای ندبهای که عرض کردم، میخوانیم: «فلمّا انقضت ایّامه اقام ولیّه علیّبنابیطالب صلواتک علیهما و الهما هادیا اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد».
چقدر خوب است که ما به معارفی که به برکت هدایت اهلبیت علیهمالسّلام این طور ارزان در اختیار افکار ما قرار گرفته است، با دقّت و تأمّل، توجّه کنیم.
دعای ندبه – همان طور که عرض کردم – یک خطبه غرّاست و تاریخچه این فکر و ریشه این حرکت را از دوران رسالتها بیان میکند.
اگر دقّت کنید، در این دعا هیچ نقطه اختلافانگیزی بین شیعه و سنّی – که جنگ تاریخیِ برافروخته شده به دست انسان های با انگیزههای مختلف است – وجود ندارد و مسأله امامت و ولایت به صورت استدلالی بیان میشود.
«اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد»؛ یعنی پیغمبر دارای مقام رسالت و انذار و تبشیر است؛ آغاز کننده یک راه و باز کننده افق در مقابل بشریّت است.
اما پیغمبر، ابدی و دائمی نیست. جوامع، هدایت کننده لازم دارند.
این هدایت کننده را اسلام پیشبینی کرده است: معصومین در نسل های متعدّد پشت سر هم بیایند، زمام امور را به دست گیرند، جامعه را با تعلیمات قرآنىِ ناب و خالص در طول چند نسل و چند قرن هدایت کنند و در واقع همه افکار و خصوصیات و رفتارها و خُلقیّات اسلامی را در جامعه اسلامی نهادینه کنند.
البته بعد از آن، باز حجّت خدا در میان مردم زنده می ماند؛ چون دنیا و بشریت بدون قیام حجّت امکان ندارد؛ اما بشریّت راه خود را پیدا می کرد، که این البته اتّفاق نیفتاد.
نقشه و طرح کلّىِ اسلام این است و این معنای غدیر است
بیانات در دیدار زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی ۱۳۸۰/۱۲/۱۲
این جلساتی هم که دارید – جلسات معنویت و دعا و اینها – سعی کنید آنها را همراه کنید با معرفت.
دعای کمیل، همراه با شناخت مفاهیم دعای کمیل و معرفت دعای کمیل؛ دعای ندبه، همین جور؛ و بقیهی کارهایی که انجام می گیرد، با معرفت باشد. از علمای محترم، خوب و صاحب فکر – که بحمداللَّه هستند – استفاده بشود.
بیانات در دیدار بسیجیان استان کرمانشاه ۱۳۹۰/۰۷/۲۲
یک نکته این است که وجود مقدس حضرت بقیةاللَّه (ارواحنافداه) استمرار حرکت نبوتها و دعوتهای الهی است از اول تاریخ تا امروز؛ یعنی همانطور که در دعای ندبه میخوانید، از «فبعض اسکنته جنّتک» – که حضرت آدم است – تا «الی ان انتهی الامر» – که رسیدن به خاتمالانبیاء (صلّیاللَّهعلیهواله وسلم) هست – و بعد مسألهی وصایت و اهل بیت آن بزرگوار، تا میرسد به امام زمان، همه، یک سلسلهی متصل و مرتبط به هم در تاریخ بشر است.
این، بدین معناست که آن حرکت عظیم نبوتها، آن دعوت الهی بهوسیلهی پیامبران، در هیچ نقطهیی متوقف نشده است.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمهی شعبان ۱۳۸۴/۰۶/۲۹
شما برادران و خواهران توجّه دارید که برجستهترین شعار مهدویّت عبارت است از عدالت.
مثلاً در دعای ندبه وقتی شروع به بیان و شمارش صفات آن بزرگوار میکنیم، بعد از نسبت او به پدران بزرگوار و خاندان مطهّرش، اوّلین جملهای که ذکر میکنیم، این است: «این المعدّ لقطع دابر الظّلمه، این المنتظر لاقامة الأمت و العوج، این المرتجی لأزالة الجور و العدوان»؛ یعنی دل بشریت میتپد تا آن نجات بخش بیاید و ستم را ریشهکن کند؛ بنای ظلم را – که در تاریخ بشر، از زمان های گذشته همواره وجود داشته و امروز هم با شدّت وجود دارد – ویران کند و ستمگران را سر جای خود بنشاند.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۳۸۱/۰۷/۳۰
لذا در دعای بسیار خوش مضمون ندبه که در ابتدای آن، خدای متعال را بر آنچه که برای اولیایش پیش آورده است، حمد میکند؛ که یکی از آن زیباترین و پرمغزترین مفاهیم، بخصوص در این عبارات و جملات اوّل دعا مندرج است – میفرماید: «بعد ان شرطت علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدنیّه و زخرفها و زبرجها»؛ آنها را به بالاترین مراتب و مدارج تکامل و تعالی معنوی رساندی؛ به آن نعمت هایی که «لا زوال له و لا اضمحلال».
این نعمت ها را به آنها دادی و انتخاب شان کردی؛ اما این شرط را برایشان گذاشتی.
پیامبر در بالاترین نقطه تعالی وجودی انسان است.
این بدون کمک الهی که ممکن نیست؛ بدون زمینه دادن خدا که ممکن نیست؛ اما خدا این امتیاز را در مقابل یک شرط میدهد: «الزهد فی درجات هذه الدنیا الدنیّه و زخرفها و زبرجها فشرطوا لک ذلک»؛ قبول کردم و عمل کردم.
بیانات در دیدار کارگزاران نظام ۱۳۷۸/۰۸/۱۵
آن مردمی که مینشینند، راز و نیاز میکنند؛ دعای ندبه را با توجّه میخوانند و زیارت آل یاسین را زمزمه میکنند و مینالند، میفهمند چه میگویند.
آنها حضور این بزرگوار؛ را حس میکنند؛ ولو هنوز ظاهر نشده و غایب است.
غیبت او، به احساس حضورش ضرری نمیزند.
ظهور نکرده است؛ اما هم در دل ها و هم در متن زندگی ملت حضور دارد.
مگر میشود حضور نداشته باشد؟
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۳۷۴/۱۰/۱۷
.
ظهور منجی مسئلهای جهانی است و همه ادیان و مذاهب به نوعی منتظر ظهور یک تسلّی دهنده هستند.
بودائیان منتظر «میتریه»، هندوها منتظر «کَلْکى، نابودگر پلیدی»، زرتشتیان منتظر «سوشیانت»، یهودیان منتظر «ماشِیح» و مسیحیان منتظر «مسیح» میباشند.
حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب در یکی از سخنرانی های سال ۱۳۸۹ خود با خادمان مسجد جمکران قم به این موضوع پرداختند
احسنت به ایشان