صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
مولا امیرالمومنین صلوات الله علیه می‌فرمایند: «حَقُّ الوَلَدِ عَلَی الوالِدِ اَن یُحَسِّنَ اسمَهُ وَ یُحَسِّنَ اَدَبَهُ وَ یُعَلِّمَهُ القُرآنَ»
حق فرزند برپدر این است که او را نام نیکو نهد، به خوبی تربیت کند و به او قرآن بیاموزد.
(نهج‌البلاغه حکمة ۳۹۹)
تلاوت ترتیل صفحه ۳۱۶ قرآن آیات ۶۵ تا ۷۶ سوره طه با صدای شهریار پرهیزکار
.
.
الصّادق (علیه السلام)- إِسْمَاعِیلُ‌بْنُ‌الْفَضْلِ الْهَاشِمِیُّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ الصَّادِقَ (علیه السلام) عَنْ مُوسَی‌بْنِ‌عِمْرَانَ (علیه السلام) لَمَّا رَأَی حِبَالَهُمْ وَ عِصِیَّهُمْ کَیْفَ أَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً وَ لَمْ یُوجِسْهَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) حِینَ وُضِعَ فِی الْمَنْجَنِیقِ وَ قُذِفَ بِهِ فِی النَّارِ فَقَالَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) حِینَ وُضِعَ فِی الْمَنْجَنِیقِ کَانَ مُسْتَنِداً إِلَی مَا فِی صُلْبِهِ مِنْ أَنْوَارِ حُجَجِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ لَمْ یَکُنْ مُوسَی (علیه السلام) کَذَلِکَ فَلِهَذَا أَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً وَ لَمْ یُوجِسْهَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام).
اسماعیل‌بن‌فضل هاشمی گوید: از امام صادق علیه السلام درباره‌ی موسی بن عمران علیه السلام، سؤال کردم: «چگونه در آن زمان که ریسمان‌ها و چوب‌های ساحران را دید، در خود ترس و واهمه احساس کرد و حال آنکه ابراهیم (درحالی‌که او را در منجنیق گذاردند تا او را به آتش بیفکنند، ترسی به خویش راه نداد»؟
امام علیه السلام فرمود: «ابراهیم علیه السلام زمانی‌که او را در منجنیق گذاشتند، به انوار حُجج الهی که در صُلب او بود، اتّکا نمود». و حال آنکه «موسی علیه السلام این چنین نبود. به‌همین سبب موسی علیه السلام ترس خفیفی در دل احساس کرد و ابراهیم علیه السلام این چنین نبود».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مَعْمَرِ‌بْنِ‌رَاشِدٍ قَال: سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ الصَّادِقَ (علیه السلام) یَقُولُ أَتَی یَهُودِیٌّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) فَقَامَ بَیْنَ یَدَیْهِ یَحُدُّ النَّظَرَ إِلَیْهِ فَقَالَ یَا یَهُودِیُّ مَا حَاجَتُکَ قَالَ أَنْتَ أَفْضَلُ أَمْ مُوسَی‌بْنُ‌عِمْرَانَ (علیه السلام)؟ النَّبِیُّ الَّذِی کَلَّمَهُ اللَّهُ وَ أَنْزَلَ عَلَیْهِ التَّوْرَاهًَْ وَ الْعَصَا وَ فَلَقَ لَهُ الْبَحْرَ وَ أَظَلَّهُ بِالْغَمَامِ فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله): إِنَّهُ یُکْرَهُ لِلْعَبْدِ أَنْ یُزَکِّیَ نَفْسَهُ وَ لَکِنِّی أَقُولُ إِنَّ آدم (علیه السلام) لَمَّا أَصَابَ الْخَطِیئَهًَْ کَانَتْ تَوْبَتَهُ أَنْ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِ مُحَمَّدٍ (لَمَّا غَفَرْتَ لِی فَغَفَرَهَا اللَّهُ لَهُ وَ إِنَّ مُوسَی (علیه السلام) لَمَّا أَلْقَی عَصَاهُ وَ أَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِ مُحَمَّدٍ (لَمَّا آمَنْتَنِی فَقَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ لا تَخَفْ إِنَّکَ أَنْتَ الْأَعْلی.
معمربن‌راشد گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم: «فردی یهودی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آمد؛ درحالی‌که در مقابل ایشان ایستاده بود با چشمانی تیز به پیامبر می‌نگریست.
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «ای یهودی حاجتت چیست»؟! پاسخ داد: «تو برتری یا موسی‌بن‌عمران علیه السلام که خداوند با او گفتگو کرد و بر او تورات نازل کرد و دریا را برای او شکافت و با ابر بر او سایه گستراند»؟
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به یهودی فرمود: «برای بنده‌ی خدا پسندیده نیست که خویش را بستاید، ولی به تو می‌گویم: «در آن‌هنگام که از آدم خطایی سر زد و چون خواست توبه کند»، گفت: «پروردگارا! از تو می‌خواهم تا به حقّ محمّد و آل محمّد مرا ببخشایی». پس خداوند او را بخشود… موسی وقتی عصایش را افکند، ترس خفیفی در دل احساس کرد و گفت: «خداوندا! از تو می‌خواهم تا به حقّ محمّد و آل محمّد مرا ایمن بداری؛ پس خدای متعال به او فرمود: نترس! تو مسلّماً برتری».
.
.
طور28 – إِنّا کُنّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحيمُ
