صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
ای عزیز جان ما طاهای ما
سِر قرآن می رسد از نای ما
ما نیاوردیم قرآن را به رنج
با مشقت طی مکن آسوده گنج
این نه قرآنی است بند واژه ها
بند بگسل ای عزیز جان ما
این که قرآن است گویی پنجره است
تذکره در تذکره در تذکره است
تذکره با هر که مٓن يَخْشَىٰ شود
با منیبان راهی دریا شود
از درون پنجره نظاره ها
کن درون سوره ها و آیه ها
خالق ارض و سموات العلی
او که رحمان است عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ
مالک ما فی السموات است او
پادشاه سر و اخفی هست او
قول ما این است یعنی تذکره است
پنجره در پنجره در پنجره است
باب قرآن را گشودم فادخلی
تا گشایی سر و اخفای جلی
تذکره دانی چه باشد محضر است
قول ما در پرده َإِن تَجْهَرْ است
مهر بگشا از سر قرآن به جهر
تا ببینی در درونش شور و شر
تذکره یعنی که می بینم تو را
پیش چشمی ای عزیز جان ما
هر چه می خواهد دل تنگت بگو
لب گشا طاها به رسم گفتگو
خالقیت مالکیت آن تو
هر چه خواهی هست در انبان تو
هان حدیث موسی عمران شنو
إِذْ رَأَىٰ نَارًا به گوش جان شنو
رفت تا حد عَلَى النَّارِ هُدًى
گفت آتش این منم موسی، خدا
کفش هایت را بیفکن چیست این
در خشوع آ محضر است این سرزمین
گفت و گو باشد زبان تذکره
آتش افتد در میان حنجره
تذکره یعنی بیا طاها بیا
در تربص کن تمام ماسوا
پله ها دارد مسیر تذکره
جلوه ها دارد زبان پنجره
باید اول سوی محضر ها شوی
خاک تا کی ، باید آخر زر شوی
بر تنت خواهد بپوشد خلعتی
پادشاهی ها کنی ای مهتدی
چیست این دلق و لباس خودسری
غرق خویشی همچو فرعون دنی
بشکن این ما و منیت های خویش
تا ببینی واصتنعتک های خویش
محمد جواد عسکری باقرآبادی 1400/4/24
