گربه ی مسکین…، اگر پَر داشتی…!

گربه ی مسکین…، اگر پَر داشتی…!
🖋حکایت چهاردهم از باب سوم گلستان سعدی…؛ درباره ظرف و ظرفیت…!🖋

موسی علیه السلام…، درویشی را دید…، از برهنگی…، به ریگ اندر شده…
گفت…؛ ای موسی…! دعا کن تا خدا عزّوجلّ…، مرا کفافی دهد…، که از بی طاقتی…، به جان آمدم…!
موسی…، دعا کرد و برفت…!
پس از چند روز…، که باز آمد از مناجات…، مرد را دید گرفتار…، و خلقی انبوه…، بر او گِرد آمده…!
گفت…؛ این چه حالت است…؟!
گفتند…؛ خمر خورده…، و عربده کرده…، و کسی را کشته…، اکنون…، به قصاص فرموده‌اند…!
و لطیفان…، گفته‌اند…؛
⚘گربه ی مسکین…، اگر پَر داشتی…!
⚘تخمِ گنجشک…، از جهان…، برداشتی…!

⚘عاجز…، باشد که…، دستِ قوت یابد…!
⚘برخیزد و…، دستِ عاجزان…، برتابد…!
وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ…!
موسی علیه السلام…، به حمِ جهان آفرین…، اقرار کرد…، و از تجاسرِ خویش…، استغفار…!
⚘ماذا اخاضَکَ یا مغرورُ فی الخَطَرِ…!
⚘حتی هَلَکتَ فَلَیتَ النملَ لم یَطِرِ…!
⚘بنده…، چو جاه آمد و…، سیم و زرش…!
⚘سیلی خواهد به ضرورت…، سرش…!
⚘آن نشنیدی که فلاطون چه گفت…!
⚘مور…، همان بِه…، که نباشد پَرش…!

پدر را…، عسل بسیار است…، ولی پسر…، گرمی دار است…!
⚘آن کس که توانگرت نمی‌گرداند…!
⚘او…، مصلحت تو…، از تو…، بهتر داند…!

🖊گربه ی مسکین اگر پَر داشتی…، شاه بیتِ این حکایت است…؛ و اشاره به آیه شریفه ی “وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ…!” پشتوانه ی محکمِ اعتقادیِ آن…!
و این…، همان معنائی است که در آیه دیگری نیز با صراحت بیان شده است…؛
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰٓ…، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰٓ…!
خلقتِ آدمی…، به گونه‌ای است که درباره ی آن فرمود…؛ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا…!
و انسان…، که در این میانه، دارایِ اختیاری هم هست…، اگر تقوا را بر فجور غلبه دهد…، ظرفیتِ وجودی او به میزانی توسعه می یابد که از طریقِ آن…، توانائی دسترسی به تمامی نعماتِ الهی را خواهد یافت…!
و اگر برعکس…، فجور را بر تقوا ترجیح دهد…، همان بنده ای می شود که در صورت توسعه ی رزق…؛ به بغی و طغیان کشیده خواهد شد…!
بر اساس همین باور است که امام خمینی(ره) که همواره تهذیب را مقدّم بر تعلیم معرفی می کرد…، فرمود…؛
“خدا نکند انسان پیش از آنکه خود را بسازد، جامعه به او روی آورد و در میان مردم، نفوذ و شخصیتی پیدا کند؛ که خود را می بازد…!”
و این…، همان حقیقتی است که شهید مدنی(ره) نیز در سخنرانی خود در اولین اجلاسیه مجلس خبرگان در سالهایِ ابتدائی پیروزی انقلاب اسلامی…، در هشداری پیشگیرانه…، متذکرِ آن گردید…؛
“آقایان…! روزی خواهد رسید که در محشر و قیامت، محمدرضا، جلوی ما را بگیرد و بگوید دیدید شما هم وقتی دستتان ترنج دادند، دستتان را بریدید و مثل من کاخ نشین و طاغوتی شدید…!”
🖊حضرت لسان الغیب نیز در این باره می گوید…؛
⚘در تنگنایِ حیرتم…، از نخوتِ رقیب…!
⚘یا رب…! مباد آن که…، گدا معتبر شود…!
یک دغدغه…؛
صرف نظر از این حقیقت…، که مصادیقِ متعددی نیز برای آن می توان یافت…، نمی دانم چرا برخی از همان “عبادی” که خود موردِ خطابِ “لَبَغَوْا” هستند…؛ و برخی از انسان هائی که خود شاملِ “لَيَطْغَىٰٓ” می باشند…، در برخی مواقع…، این اصل را دستمایه قرار داده…، و آدمها را درجه بندی می کنند…، و سخت مواظبند تا گربه ی جانشان پر درنیاورد…، و به استغنی نرسند تا طغیان نکنند…!
اینان…، در عرصه ی کار‌گری.‌..، معتقدند اگر وضع شاگرد و کارگر خوب شود…، دیگر کار نمی کند…!
و در عرصه ی کارمندی…، وام مسکن کارمندان را با این استدلال که اینها جوانند و زود است خانه دار شوند…، به تاخیر می اندازند…!
به نظر می رسد همین ها مبدعِ ژنِ خوب و ژنِ بد نیز باشند…؛ تا مبادا ژنِ بدی…، خود را به طبقه ی آنان نزدیک کند…! وقس علیهذا…!
🖊 حضرت لسان الغیب می فرماید…؛
⚘رضا به داده بده…، وز جبین…، گره بگشای…!
⚘که بر من و تو…، درِ اختیار…، نگشادست…!
يا مَنْ يُعْطِى الْكَثيرَ بِالْقَليلِ، يا مَنْ يُعْطى‏ مَنْ سَئَلَهُ، يا مَنْ يُعْطى‏ مَنْ لَمْ يَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ‏ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً، اَعْطِنى‏ بِمَسْئَلَتى‏ اِيَّاكَ، جَميعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَ جَميعَ خَيْرِ  الْأخِرَةِ…!