مجموعه‌ای از احادیث ناب به مناسبت مولود کعبه، امیرالمومنین(ع)

امیرالمومنین علی (ع):

رَحِمَ اللهُ امرَءً عَلِمَ مِن أینَ وَ فِی أینَ وَ إلیَ أینَ .

خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجاست و به کجا خواهد رفت .

أسفار أربعة ج 8 ص 355

 

* * *

 

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

إنَّ حَولَ العَرشِ لَتِسعينَ [ألف] مَلَكٍ لَيسَ لَهُم تَسبيحٌ وَ لا عِبادَةٌ إلّا الطّاعَةُ لِعَليِ بنِ أبي طالِبٍ وَ البَراءَةُ مِن أعدائِهِ وَ الاِستِغفارُ لِشيعتِهِ .

در اطراف عرش نود هزار ملائکه هستند که تسبیحی و عبادتی جز اطاعت علی بن ابی طالب و برائت از دشمنان واستغفار برای شیعیانش ندارند .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

إنَّ اللهَ خَصَّ جِبرئيلَ وَ مِيكائيلَ وَ إسرافيلَ بِطاعَةِ عَليٍ وَ البَراءَةِ مِن أعدائِهِ وَ الاستِغفارِ لِشيعَتِهِ

خداوند جبرئیل ومیکائیل واسرافیل را به اطاعت علی وبرائت ازدشمنان او و استغفار برای شیعیان او اختصاص داده است .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

لَو لَا أنا وَ عَليٌ ما عُرِفَ اللهُ وَ لَو لا أنا وَ عَليٌ ما عُبِدَ اللهُ

اگر من و علی نبودیم ، خداوند شناخته نمی شد ، اگر من و علی نبودیم ، خداوند عبادت نمی شد . بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

لَم يَزَلِ اللهُ يَحتَجُّ بِعَليٍ في كُلِّ أمَّةٍ فيها نَبيٌ مُرسَلٌ وَأشَدَّهُم مَعرِفَةً لِعليٍ أعظَمَهُم دَرَجَةً عِندَ اللهِ .

خداوند همیشه بوسیلۀ علی در هر امتی که پیامبر مرسلی درمیان آنان بوده اتمام حجّت می کرد و در میان رسولان کسی که بیشترین معرفت را نسبت به علی داشت ، بزرگ ترین درجه را در نزد خدا داشت .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

لا يَستُرُ عَلِيًّا عَنِ اللهِ سِِترٌ وَ لا يَحجُبُهُ عَنِ اللهِ حِجابٌ وَ هُوَ السِّترُ وَ الحِجابُ فيمَا بَينَ اللهِ وَ بَينَ خَلقِهِ .

بین علی و خدا هیچ ستر و حجابی نیست بلکه او خود ستر وحجاب بین خداوند و مخلوقات او است .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

مَن أرَادَ أن يَطهَرَ قَلَبَهُ مِنَ الجِنِّ وَ الإنسِ عَرَّفََهُ وِلايَةَ عَلي بنِ أبي طالبٍ .

هر کس از جن و انس که خدا بخواهد قلب او را تطهیرکند ولایت علی بن ابی طالب را به او می شناساند .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ مَا استوجَبَ آدمُ أن يَخلُقَهُ اللهُ وَ يَنفَخَ فيهِ مِن روحِهِ وَ أن يَتوبَ عليهِ وَ يَرُدَّهُ إلى جَنَّتِهِ إلا بِنَبُوَّتي وَ الوِلايَةِ لِعَليٍ بَعدِي .

قسم به کسی که جانم به دست اوست ، آدم مستوجب آن نشد که خداوند او را خلق کند و از روحش در او بدمد و نیز توبه او را بپذیرد واو را به بهشتش باز گرداند مگر به سبب نبوّت من و ولایت علی بن ابیطالب بعد از من .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أعظم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

وَالَّذي نَفسِي بِيَدِهِ مَا أُرِيَ إبراهيمُ مَلَكوتَ السَّماواتِ وَ الأرضَ وَ لا اتَّخَذَهُ خَليلًا إلّا بِنَبُوَّتي وَ الإقرارِ لِعليٍّ بَعدي .

قسم به کسی که جانم به دست اوست ، ملکوت آسمانها وزمین به ابراهیم نشان داده نشد و خداوند اورا خلیل خود قرار نداد مگر به سبب نبوّت من و اقرار به علی بعد از من .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

وَالَّذي نَفسِي بِيَدِهِ مَا تَنَبَّأ نَبِيٌّ قَطُّ إلّا بِمَعرِفَتِهِ وَ الإقرارِ لَنا بِالوَلايَةِ .

قسم به کسی که جانم به دست اوست ، هیچ پیامبری به نبوّت نرسید مگر به سبب معرفت و اقرار او به ولایت ما

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

وَالَّذي نَفسِي بِيَدِهِ مَا كَلَّمَ اللهُ موسى تَكليمًا وَ لا أقامَ عيسى آيَةً لِلعَالَمينَ إلَّا بِنَبُوَّتي وَ مَعرِفَةِ عَليٍّ بَعدي .

قسم به کسی که جانم به دست اوست ، خداوند با موسی تکلّم نکرد و عیسی را به عنوان آیت خود بر عالمیان بر پا نداشت مگر به سبب نبوّت من و معرفت علی بعد از من .

بحار ج 40 ص 95

 

* * *

أمیرالمومنین (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَعرِفَتي بِالنُّورانِيَّةِ مَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَمَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَ جَلَّ مَعرِفَتي بِالنُّورانِيَّةِ .

معرفت نسبت به جنبه نوری من همان معرفت خداوند است ومعرفت خدا همان معرفت نسبت به جنبه نوری من است .

بحار ج 26 ص 1

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

لَوِ اجتَمَعَ النَّاسُ عَلىَ حُبِّ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ لَمَا خَلَقَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ النَّارَ .

اگر همۀ مردم بر محبت علی بن ابیطالب جمع می شدند خداوند آتش را خلق نمی کرد

ارشاد القلوب ج 2 ص 234

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

وِلَايَةُ عَلىِّ ابنِ ابى طالبٍ وِلَايَةُ اللهِ وَ حُبُّهُ عِبَادَةُ اللهِ وَ اتِّباعُهُ فَريضَةُ اللهِ وَ اوليَاؤُهُ اولِيَاءُ اللهِ وَأعدَاؤُهُ أعدَاءُ اللهِ

ولایت على ابن ابى طالب ولایت خدا است و حبّ او عبادت خداست وپیروی از او فریضۀ الهی است و اولیاء او اولیاء خدا ودشمنان او دشمنان خدا هستند .

بحار ج 40 ص 4

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

يَا عَلِىُّ حُبُّكَ تَقوَى وَ ايمانٌ وَ بُغضُكَ كُفرٌ وَ نِفَاقٌ .

ای علی حبّ تو، تقوی و ایمان است وکینه از تو، همان کفر و نفاق است .

بحارج40 ص263

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ ( وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ )

دنيا پس از سركشى، به ما روى مى‏كند، چونان شتر مادّه بد خو كه به بچه خود مهربان گردد. (سپس اين آيه را تلاوت کردند) ( و اراده كرديم كه برمستضعفين زمين، منّت گذارده آنان را امامان و وارثان زمین گردانيم)

نهج البلاغه ، قصار 209

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

عَلِىٌّ مَعَ الحَقِّ وَ الحَقُّ مَعَ عَلِىٍّ.

علی همیشه با حق است وحق همیشه با علی است .

بحار ج 34 ص 38

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

أنتَ قَسِيمُ الجَنَّةِ وَ أنتَ قَسِيمُ النَّارِ.

ای علی تو تقسیم کنندۀ بهشت وجهنّم هستی .

بحارج 40 ص 193

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

مَن لَقِىَ اللهَ عَزَّوَجَلَّ بِغَيرِوِلَايَتِكَ فَقَط حَبِطَ عَمَلُهُ .

کسی که خداوند را ملاقات کند در حالیکه ولایت تو را نداشته باشد تمام اعمالش نابود می شود . بحار ج 24ص 65

 

* * *

رسول أکرم (صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ):

روز قيامت من و على در صراط مى ايستيم در حالى كه شمشير در دست داريم هيچ انسانى از صراط عبور نمى كند مگر آنكه از ولايت على سؤال مى شود هر شخصى كه جواز عبور داشت نجات پيدا مى كند و الاّ با شمشير او را وارد جهنم مى سازيم سپس حضرت آيه شريفه (وَقِفُوهُم إنَّهُم لَمَسئُولونَ ) (ایشان را متوقف کنید که مسؤول اند) را تلاوت کردند.

سفينه ج 1 ص 210

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

صَومُ القَلبِ خَيرٌ مِن صِيَامِ اللِّسَانِ وَ صَومُ اللِّسانِ خَيرٌ مِن صِيَامِ البَطنِ .

روزۀ قلب بهتر از روزۀ زبان است و روزۀ زبان بهتر از روزۀ شکم است .

غرر الحكم ج 1 ص 417

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

إنَّ الجِهَادَ بَابٌ مِن أبوَابِ الجَنَّةِ .

جهاد دری از درهای بهشت است .

بحار ج 10 ص 8

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ

مردم براى اصلاح دنيا چيزى از دين را ترك نمى‏گويند، جز آن كه خدا آنان را به چيزى زيانبارتر دچار خواهد ساخت.

نهج البلاغه ، قصار 106

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

التَّوبَةُ تُطَهِّرُ القُلوُبَ وَ تَغسِلُ الذُّنوبَ .

توبه قلبها را تطهیر و گناهان را می شوید .

غررالحكم ج 1 ص 355

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ

كسى كه امور آخرت را اصلاح كند، خدا امور دنياى او را اصلاح خواهد كرد

نهج البلاغه ، قصار 89

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى

در شگفتم از آن كس كه مرگ را از ياد برده است درحالیکه مردگان را مى‏بيند .

نهج البلاغه ، قصار 126

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ

ايمان، معرفت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضاء است.

نهج البلاغه ، قصار 227

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَا أَعْمَالُ الْبِرِّ كُلُّهَا وَ الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ عِنْدَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنْ الْمُنْكَرِ إِلَّا كَنَفْثَةٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ

تمام كارهاى نيكو، و جهاد در راه خدا، برابر امر به معروف و نهى از منكر، چونان قطره‏اى بر درياى موّاج و پهناور است

نهج البلاغه ، قصار 374

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكَادَ الْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ

پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگ‏تر از پاداش عفيف پاكدامنى نيست كه قدرت بر گناه دارد وآلوده نمى‏گردد، نزدیک است که عفيف ، فرشته‏اى از فرشته‏ها باشد.

نهج البلاغه ، قصار 474

 

* * *

أمیرالمومنین (عَلَیهِ السَّلامُ ):

أفضَلُ العِبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ الفَرَجِ.

بهترين عبادتها پاكدامنى و عفت شكم و عورت است.

غررالحکم ودررالکلم

 

* * *

امام صادق(ع):

إنتهَىَ رَسُولُ ‏اللهِ‏ إلىَ أميرالمُؤمنينَ وَ هُوَ نائِمٌ فِى ‏المَسجدِ ، قد جَمَعَ رَملًا وَ وَضَعَ رَأسَهُ عَليهِ فحَرَّكهُ بِرِجلِهِ ثُمَّ قالَ: قُم يَا دابَّة‏اللهِ فقالَ رَجُلٌ مِن أصحَابهِ: يَا رَسُولَ ‏اللهِ أنُسَمِّى بَعضُنا بَعضًا بِهذاالإسمِ؟ فقالَ: لا، وَاللهِ مَا هُوَ إلَّا لَهُ خَاصَّةً وَ هُوَ دَابَّة ُالَّتى ذكرَاللهُ فى ‏كِتابِهِ وَ إذا وَقعَ القولُ عَليهِم أخرَجنَا لَهُم دَابَّةً مِنَ ‏الارضِ تُكلِّمُهُم إنَّ ‏النَّاسَ كانوا بِآيَاتِنا لا يُوقِنونَ‏» ثمَّ قالَ: يَا عَلِىُّ إذا كانَ آخِرُالزَّمَانِ أخرَجَكَ اللهُ فِى أحسَنِ صُورَةٍ وَ مَعَكَ مَيسَمٌ تُسَمُّ بهِ أعدَائَكَ .

روزى رسول خدا(ص) به سوى اميرالمؤمنين على(ع) آمد در حالى كه وى در مسجد خوابيده بود و مقدارى شن را به عنوان بالش زير سر گذاشته بود، او را حركت داد و فرمود: اى دابة‏الله (جنبنده خدا) برخيز، يكى از اصحاب عرض كرد: اى رسول خدا آيا ما مجازيم همديگر را با اين اسم صدا بزنیم ؟ حضرت فرمود: خير ، به خدا سوگند كه آن نام مخصوص علی است .

واو همان دابّه و جنبنده‏اى است كه خداوند در كتابش فرمود: (هنگامى كه قول بر آنان واقع گردد ، براى آنها دابّه‏اى از زمين خارج مى‏كنيم كه با آنان سخن مى‏گويد به درستى كه مردم به آيات ما يقين نمى‏ كنند.) سپس اضافه فرمودند: اى على هنگامى ‏كه آخرالزمان فرا رسد، خداوند تو را در بهترين صورت از زمين خارج مى‏سازد، در حالى كه به همراه تو مِیسَمی (عصايى) است، كه با آن دشمنانت را مشخص مى‏كنى.

بحارالانوار، ج‏53 ، ص 52

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ .

با مردم آنگونه معاشرت كنيد، كه اگر مُرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد، با اشتياق سوى شما آيند.

نهج البلاغه قصار 10 صفحه‏ى 470

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ

خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد، براى حسابرسى قيامت كار كند، با قناعت زندگى كند، و از خدا راضى باشد.

نهج البلاغه ، قصار 44 صفحه‏ى 477

 

* * *

أمیرالمومنین (عَلَیهِ السَّلامُ ):

آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَعَظِيمِ الْمَوْرِدِ

آه از توشه اندك، و درازى راه، و دورى منزل، و عظمت روز قيامت

نهج البلاغه ، قصار 77، ، صفحه‏ى 481

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِي هَذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِي مَا أَبْغَضَنِي وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِي مَا أَحَبَّنِي وَ ذَلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ ( ص) أَنَّهُ قَالَ يَا عَلِيُّ لَا يُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ وَ لَا يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ

اگر با شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه دشمن من شود، با من دشمنى نخواهد كرد، و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد، و اين بدان جهت است كه قضاى الهى جارى شد و بر زبان پيامبراُمّى( صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) گذشت كه فرمود: اى على مؤمن تو را دشمن نگيرد، و منافق تو را دوست نخواهد داشت.

نهج البلاغه ، قصار 45، ، صفحه‏ى 477

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ وَ صِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ وَ شَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَيْرَتِهِ

ارزش مرد به اندازه همّت اوست، و راستگويى او به ميزان جوانمردى‏اش، و شجاعت اوبه قدرننگى است كه احساس مى‏كند وپاكدامنى اوبه اندازه غيرت اوست.

نهج البلاغه ، قصار 47، ، صفحه‏ى 477

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ .

كسى كه خود را رهبر مردم قرار داد، بايد پيش از آن كه به تعليم ديگران پردازد، خود را بسازد، و پيش از آن كه به گفتار تربيت كند، با كردار تعليم دهد، زيرا آن كس كه خود را تعليم دهد و ادب كند سزاوارتر به تعظيم است از آن كه ديگرى را تعليم دهد و ادب بياموزد.

نهج البلاغه ، قصار 73، ، صفحه‏ى 480

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لَا خَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ وَ لَا فِي إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ

بر شما باد به شكيبايى، كه شكيبايى، ايمان را چون سر است بر بدن و ايمان بدون شكيبايى چونان بدن بى‏سر، ارزشى ندارد.

نهج البلاغه ، قصار 82، ، صفحه‏ى 482

 

* * *

أميرالمؤمنين (عَلَیهِ السَّلامُ ):

أفضل العبادة العفاف .

اميرالمؤمنين مي فرمود : بهترين عبادت ، عفت است .

اصول كافي ج 3 ص 125

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ كَانَ عَلَيْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ

كسى كه ميان خود و خدا اصلاح كند، خداوند ميان او و مردم را اصلاح خواهد كرد، و كسى كه امور آخرت را اصلاح كند، خدا امور دنياى او را اصلاح خواهد كرد، و كسى كه از درون جان واعظى دارد، خدا را بر او حافظى است.

نهج البلاغه ، قصار 89، ، صفحه‏ى 483

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

لَا خَيْرَ فِي الدُّنْيَا إِلَّا لِرَجُلَيْنِ رَجُلٍ أَذْنَبَ ذُنُوباً فَهُوَ يَتَدَارَكُهَا بِالتَّوْبَةِ وَ رَجُلٍ يُسَارِعُ فِي الْخَيْرَاتِ

در دنيا جز براى دو كس خير نيست. يكى گناه كارى كه با توبه جبران كند، و ديگر نيكوكارى كه در كارهاى نيكو شتاب ورزد.

نهج البلاغه ، قصار 94، ، صفحه‏ى 484

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

إِنَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ

دنيا و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد. و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هر گاه به يكى نزديك شود ازديگرى دورمى‏گردد، وآن دوهمواره به يكديگر زيان رسانند.

نهج البلاغه ، قصار 103، ، صفحه‏ى 486

 

* * *

قال علي (ع):

أنا قسيم الجنة و النار أدخل أوليائي الجنة و أعدائي النار

من تقسیم کننده بهشت و جهنم هستم ، دوستانم را وارد بهشت و دشمنانم را وارد جهنم می سازم

بصائرالدرجات ص : 416

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَاعَيْشَ الْفُقَرَاءِوَيُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ

وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى

وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ

در شگفتم از بخيل: به سوى فقرى مى‏شتابد كه از آن مى‏گريزد، و سرمايه‏اى را از دست مى‏دهد كه براى آن تلاش مى‏كند. در دنيا چون تهيدستان زندگى مى‏كند، امّا در آخرت چون سرمايه‏داران محاكمه مى‏شود.

و در شگفتم ازمتكبّرى كه ديروزنطفه‏اى بى‏ارزش وفردا مردارى گنديده خواهد بود

و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده‏ها را مى‏نگرد و در وجود خدا ترديد دارد

و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى‏بيند و مرگ را از ياد برده است،

و در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى‏كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى‏نگرد، و در شگفتم از آن كس كه خانه نابود شدنى، را آباد مى‏كند امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.

نهج البلاغه ، قصار 126، ، صفحه‏ى 491

 

* * *

أمیرالمومنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ ):

مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِيَتَهُ وَ مَنْ عَمِلَ لِدِينِهِ كَفَاهُ اللَّهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ أَحْسَنَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَحْسَنَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ .

كسى كه نهان خود را اصلاح كند، خدا آشكار او را نيكو گرداند، و كسى كه براى دين خود كار كند، خدا دنياى او را كفايت فرمايد، و كسى كه ميان خود و خدا را نيكو گرداند، خدا ميان او و مردم را اصلاح خواهد كرد.

نهج البلاغه قصار 423 ص 551

 

* * *

أمير المؤمنين(ع) في قول الله (عزوجل) (إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ):

فكان رسول الله ص يعرف الخلق بسيماهم وأنا بعده المتوسم والأئمة من ذريتي المتوسمون إلى يوم القيامة

امير المومنين (ع) درمورد سخن خداوند كه مى فرمايد:(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِين) فرمود:رسول الله (ص) ازمُتَوَسِّمين بود ومردم را از چهره شان میشناخت و من بعد از او و ائمه اى كه ازنسل من هستند همه تا روز قیامت از متوسمين هستند

بصائرالدرجات ص : 357

 

* * *

امام صادق (عَلَیهِ السَّلامُ ):

أَبَاعَبْدِ اللَّهِ (ع) فی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ( اعْمَلُوا فَسَيَرَى َ اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ ) قَالَ هُمُ الْأَئِمَّةُ .

امام صادق (ع) درمورد سخن خداوند كه مى فرمايد: (عمل كنيد كه به زودى خداوند و رسولش ومومنان عمل شما را مى بينند) فرمود : منظورازمومنان ائمه هستند 0

اصول كافي ج 1 ص 219

 

* * *

امام صادق (عَلَیهِ السَّلامُ ):

أَبَاعَبْدِ اللَّهِ (ع) فی قول الله عز و جل ( وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ) قال نزلت في علي (ع) بعد رسول الله ص و في الأئمة بعده

امام صادق(ع) درمورد سخن خداوند كه مى فرمايد(کسی که تمام علم کتاب نزداوست ) فرمود: این آیه در شأن علی(ع) بعد از پیامبر(ص) وائمه نازل شده است

بصائرالدرجات ص 214

 

* * *

امام صادق (عَلَیهِ السَّلامُ ):

عبد الكريم بن عمر وخثعمى نقل كرده كه گفت : از امام صادق ( ع ) شنيدم مى فرمود : ابليس به خداوند عرض كرد مرا تا روز قيامت مهلت ده ، خداى سبحان خواسته او را نپذيرفت وفرمود : تا روز وقت معلوم مهلت دارى ، زمانيكه روز وقت معلوم فرا رسد ابليس كه لعنت خدا بر اوباد با تمام هوا دارانش از زمان آفرينش حضرت آدم تا آن روز پديدارمى شود ، آن هنگام آخرين رجعتى است كه امير المؤمنين ( ع ) انجام مى دهند ، به آن حضرت عرض كردم : رجعت چند بار صورت مى گيرد ؟ فرمود : آرى ، رجعت چندين وچندين بار است هيچ امام وپيشوايى در هيچ قرنى ، نيست مگر اينكه افراد مؤمن ونكوكار وانسانهاى تبهكار زمان خودش با او رجعت مى كنند ، تا اينكه خداوند بوسيله مؤمن از كافر انتقام بگيرد ، آن زمان كه روز وقت معلوم فرا برسد امير المؤمنين ( ع ) با ياران خود رجعت دارد وابليس وهوا دارانش نيز مىآيند ، وميعادگاه آنان در زمينى از زمينهاى فرات است به نام : ” روحا ” نزديك كوفهء شما ، آنان با يكديگر آنچنان نبردى مىكنند كه از زمانى كه خداوند جهانيان را آفريده بى سابقه بوده است ، گويى به ياران امير المؤمنين ( ع ) مى نگرم كه صد گام به عقب بر مى گردند ، وگويى مى بينم كه قسمتى از پاهاى آنان داخل فرات شده است ، در اين هنگام تجلى خداى جبار عز وجل بوسيله قطعهء بهم پيوسته اى از ابر وفرشتگان فرود مى آيد ووعده عملى مى شود ورسول اكرم ( ص ) سلاحى از نور در دست دارد ، هنگاميكه ابليس به آنحضرت مى نگرد به عقب بر مى گردد وعقب مى نشيند . يارانش به او مى گويند : كجا مى خواهى بروى ، تو پيروز شده اى ؟ ابليس مى گويد : چيزى را كه من مى بينم شما نمى بينيد ، من از خدا پروردگار جهانيان بيم دارم ، در اينجا رسول خدا ( ص ) با او در گير مى شود حربه اى بر ميان كتف او فرود مى آورد ، كه هلاك ابليس وهلاك كليه هوا داران او را در پى خواهد داشت ، در اين زمان خداى عزوجل ( به حق ) عبادت مى شود ونسبت به او شرك ورزيده نمى شود ، وامير المؤمنين ( ع ) مدت چهل وچهار هزار سال حكومت مى كند ، تا آنجا كه از هر مرد شيعه وپيرو علي ( ع ) هزار فرزند پسر بوجود آيد ، در هر سال يك پسر ، و در اين هنگام دو باغ سر سبز وسياه فام در كنار مسجد كوفه واطراف آن آنگونه كه خدا بخواهد پديدار مى گردد

مختصر بصائر الدرجات ص 26 – 27