وعده های الهی
[طه105 ] ص319 – وَ يَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ يَنْسِفُها رَبّي نَسْفًا
و از تو در باره کوه ها ميپرسند، بگو: «پروردگارم آنها را [در قيامت] ريز ريز خواهد ساخت،
[طه106 ] ص319 – فَيَذَرُها قاعًا صَفْصَفًا
پس آنها را پهن و هموار خواهد کرد،
[طه107 ] ص319 – لا تَري فيها عِوَجًا وَ لا أَمْتًا
نه در آن کژي ميبيني و نه ناهمواري.
[طه108 ] ص319 – يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدّاعِيَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ اْلأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلاّ هَمْسًا
در آن روز، [همه مردم]، داعي [حق] را ـ که هيچ انحرافي در او نيست ـ پيروي ميکنند، و صداها در مقابل [خداي] رحمان خاشع ميگردد، و جز صدايي آهسته نمي شنوي.
[طه109 ] ص319 – يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلاّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً
در آن روز، شفاعت [به کسي] سود نبخشد، مگر کسي را که [خداي] رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آيد.
[طه110 ] ص319 – يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحيطُونَ بِهِ عِلْمًا
آنچه را که آنان در پيش دارند و آنچه را که پشت سر گذاشتهاند ميداند، و حال آنکه ايشان بدان دانشي ندارند.
و از تو در باره کوه ها ميپرسند، بگو: «پروردگارم آنها را [در قيامت] ريز ريز خواهد ساخت،
[طه106 ] ص319 – فَيَذَرُها قاعًا صَفْصَفًا
پس آنها را پهن و هموار خواهد کرد،
[طه107 ] ص319 – لا تَري فيها عِوَجًا وَ لا أَمْتًا
نه در آن کژي ميبيني و نه ناهمواري.
[طه108 ] ص319 – يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدّاعِيَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ اْلأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلاّ هَمْسًا
در آن روز، [همه مردم]، داعي [حق] را ـ که هيچ انحرافي در او نيست ـ پيروي ميکنند، و صداها در مقابل [خداي] رحمان خاشع ميگردد، و جز صدايي آهسته نمي شنوي.
[طه109 ] ص319 – يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلاّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً
در آن روز، شفاعت [به کسي] سود نبخشد، مگر کسي را که [خداي] رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آيد.
[طه110 ] ص319 – يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحيطُونَ بِهِ عِلْمًا
آنچه را که آنان در پيش دارند و آنچه را که پشت سر گذاشتهاند ميداند، و حال آنکه ايشان بدان دانشي ندارند.
[طه111 ] ص319 – وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا
و چهرهها براي آن [خداي] زنده پاينده خضوع ميکنند، و آن کس که ظلمي بر دوش دارد نوميد ميماند.
[طه112 ] ص319 – وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْمًا وَ لا هَضْمًا
و هر کس کارهاي شايسته کند، در حالي که مؤمن باشد، نه از ستمي ميهراسد و نه از کاسته شدن [حقّش].
[طه113 ] ص319 – وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنا فيهِ مِنَ الْوَعيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا
و اين گونه آن را [به صورت] قرآني عربي نازل کرديم، و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم، شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند، يا [اين کتاب] پندي تازه براي آنان بياورد.
و چهرهها براي آن [خداي] زنده پاينده خضوع ميکنند، و آن کس که ظلمي بر دوش دارد نوميد ميماند.
[طه112 ] ص319 – وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْمًا وَ لا هَضْمًا
و هر کس کارهاي شايسته کند، در حالي که مؤمن باشد، نه از ستمي ميهراسد و نه از کاسته شدن [حقّش].
[طه113 ] ص319 – وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنا فيهِ مِنَ الْوَعيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا
و اين گونه آن را [به صورت] قرآني عربي نازل کرديم، و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم، شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند، يا [اين کتاب] پندي تازه براي آنان بياورد.
[طه113 ] ص319 – وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنا فيهِ مِنَ الْوَعيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا
و اين گونه آن را [به صورت] قرآني عربي نازل کرديم، و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم، شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند، يا [اين کتاب] پندي تازه براي آنان بياورد.
[طه114 ] ص320 – فَتَعالَي اللّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضي إِلَيْکَ وَحْيُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْني عِلْمًا
پس بلندمرتبه است خدا، فرمانرواي بر حق، و در [خواندن] قرآن، پيش از آنکه وحي آن بر تو پايان يابد، شتاب مکن، و بگو: «پروردگارا، بر دانشم بيفزاي».
و اين گونه آن را [به صورت] قرآني عربي نازل کرديم، و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم، شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند، يا [اين کتاب] پندي تازه براي آنان بياورد.
[طه114 ] ص320 – فَتَعالَي اللّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضي إِلَيْکَ وَحْيُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْني عِلْمًا
پس بلندمرتبه است خدا، فرمانرواي بر حق، و در [خواندن] قرآن، پيش از آنکه وحي آن بر تو پايان يابد، شتاب مکن، و بگو: «پروردگارا، بر دانشم بيفزاي».