قافله سالار/سوم صفر

سوم صفر
شامیان، از اطراف و اکناف به شتاب آمدند تا خود را به باب الجیرون رسانند.
کوچه ها مملو از جماعت جاهلان بود و جنایت یزید، نَقلِ محفلشان.
باب الجیرون، دو بار در طول تاریخ چنین جمع کثیری را به خود دیده بود،
یکبار هنگامی که سر نبیِ خدا یحیی را بر آن آویخته شد،
و اکنون که سر سیدالشهداء را بر آن آویخته اند.
مردمان نگاه به باب الجیرون دوخته، گروهی در بُهت، و گروهی به شادی نظاره گر بودند.
پیرمردی نصرانی از میان جماعت در گذر بود، هیجان آنان را که دید،
گفت : این سر از آن کیست؟
جواب شنید : حسین از نوادگان محمّد مصطفی.
گفت : فرزند پیامبرتان؟
مرد به غرور گفت : آری!
پیرمرد افسرده شد.
گفت : گِل شما را از چه سِرشته اند؟!
مسیحیان، سُم الاغی را که گمان میبرند عیسی مسیح بر آن سوار شده،
در کلیسای حافر میان حُقه ای از طلا حفاظت میکنند، بر آن بوسه میزنند و به طواف گِرد آن میگردند،
شما را چه شده که پسر پیامبرتان را می کشند، خاموش مانده و به تماشا ایستاده اید؟!
هیچ جوابی نشنید. گویی همه لال بودند.
سر سالار شهیدان، از فراز دروازه، نگاه سرزنش باری به آنان کرد و دِگربار درخشید،
باد موی و محاسن خونین را بازی داد.
و سالار شهیدان، بار دیگر سخن گفت.
گفت : وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ . ( 1 )
 آنان که ظلم کنند، بزودى خواهند دانست که به چه کیفر گاهى بر میگردند 

……………………………….
مجتبی فرآورده

——————————————————————————-
1 – سوره شعراء . آیه 227

سوم صفر