[البقرة75 ] ص11 – أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَکُمْ وَ قَدْ کانَ فَريقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ کَلامَ اللّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ
آيا طمع داريد که [اينان] به شما ايمان بياورند؟ با آنکه گروهي از آنان سخنان خدا را ميشنيدند، سپس آن را بعد از فهميدنش تحريف ميکردند، و خودشان هم ميدانستند.
[النساء46 ] ص86 – مِنَ الَّذينَ هادُوا يُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ وَ يَقُولُونَ سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ راعِنا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِي الدِّينِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ اسْمَعْ وَ انْظُرْنا لَکانَ خَيْرًا لَهُمْ وَ أَقْوَمَ وَ لکِنْ لَعَنَهُمُ اللّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلا يُؤْمِنُونَ إِلاّ قَليلاً
برخي از آنان که يهودياند، کلمات را از جاهاي خود برميگردانند، و با پيچانيدن زبان خود و به قصد طعنه زدن در دين [اسلام، با درآميختن عبري به عربي] ميگويند: «شنيديم و نافرماني کرديم؛ و بشنو [که کاش] ناشنوا گردي.» و [نيز از روي استهزا ميگويند:] «راعنا» [که در عربي يعني: به ما التفات کن، ولي در عبري يعني: خبيث ما،] و اگر آنان ميگفتند: «شنيديم و فرمان برديم، و بشنو و به ما بنگر»، قطعاً براي آنان بهتر و درستتر بود، ولي خدا آنان را به علّت کفرشان لعنت کرد، در نتيجه جز [گروهي] اندک ايمان نميآورند.
[المائدة13 ] ص109 – فَبِما نَقْضِهِمْ ميثاقَهُمْ لَعَنّاهُمْ وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ وَ نَسُوا حَظًّا مِمّا ذُکِّرُوا بِهِ وَ لا تَزالُ تَطَّلِعُ عَلي خائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلاّ قَليلاً مِنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ
پس به [سزاي] پيمان شکستنشان لعنتشان کرديم و قلب هايشان را سخت گردانيديم. [به طوري که] کلمات را از مواضع خود تحريف ميکنند، و بخشي از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشي سپردند. و تو همواره بر خيانتي از آنان آگاه ميشوي، مگر [شماري] اندک از ايشان [که خيانتکار نيستند]. پس، از آنان درگذر و چشم پوشي کن که خدا نيکوکاران را دوست ميدارد.
[المائدة41 ] ص114 – يا أَيُّهَا الرَّسُولُ لا يَحْزُنْکَ الَّذينَ يُسارِعُونَ فِي الْکُفْرِ مِنَ الَّذينَ قالُوا آمَنّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذينَ هادُوا سَمّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرينَ لَمْ يَأْتُوکَ يُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتيتُمْ هذا فَخُذُوهُ وَ إِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَ مَنْ يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِکَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا أُولئِکَ الَّذينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي اْلآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ
اي پيامبر، کساني که در کفر شتاب ميورزند، تو را غمگين نسازند؛ [چه] از آنانکه با زبان خود گفتند: «ايمان آورديم»، و حال آنکه دلهايشان ايمان نياورده بود، و [چه] از يهوديان: [آنان] که [به سخنان تو] گوش مي سپارند [تا بهانه اي] براي تکذيب [تو بيابند]، و براي گروهي ديگر که [خود] نزد تو نيامده اند، خبرچيني [=جاسوسي] ميکنند، کلمات را از جاهاي خود دگرگون ميکنند [و] ميگويند: «اگر اين [حکم] به شما داده شد، آن را بپذيريد، و اگر آن به شما داده نشد، پس دوري کنيد.» و هر که را خدا بخواهد به فتنه درافکند، هرگز در برابر خدا براي او از دست تو چيزي بر نميآيد. اينانند که خدا نخواسته دلهايشان را پاک گرداند. در دنيا براي آنان رسوايي، و در آخرت عذابي بزرگ خواهد بود.
نگاهی به کاروان حسینی از منظر سوره ی علق
حجت الاسلام ابوالقاسمی
#ظهر_تاسوعا_محرم_99
#مسجد_حضرت_زینب_س