شهیدی که مقام معظم رهبری مزارش را پنج مرتبه زیارت کردند.

 

شهیدی که مزارش از شهرهای شمالی و غربی ایران تا هزاران کیلومتر دورتر، زائر دارد.

شهیدی که حاجت روا می کند و معمولا کسی دست خالی از سر قبرش برنمیگردد.

شهیدی که قبل از تدفین ، سوره مبارکه کوثر را تلاوت نمود.

شهیدی که هنگام تدفین ، از او صدای اذان گفتن شنیده شد.

شهیدی که در سجده ها و قنوت نمازش ، دعای کمیل را می خواند.

شهیدی که با همان لباس خاک آلود برگشته از ماموریت به خواستگاری رفت.

شهیدی که روی قالیهای خانه نمی نشست. می گفت: نشستن روی این قالیها مرا از یاد محرومان غافل می کند.

شهیدی که در محل کار زودتر از همه می آمد و دیرتر از همه می رفت.

شهیدی که در هفته چند ساعت برای خود “کسر کار” می زد. می گفت: در حین کار احتمال می رود یک لحظه ذهنم به سمت خانه، همسر و یا فرزندم رفته باشد، وقت کار، من متعلق به بیت المال هستم و حق استفاده شخصی ندارم.

شهیدی که عارف حوزه علمیه، او را استاد خود می دانست.