با اسم دین به جنگ امام حسین(ع) رفتند

خیلی از منابع از جمله ابومِخنف و تاریخ طبری نقل کردند که عبیدالله بن زیاد لعنه الله علیه به عمر بن سعد لعنه الله علیه نامه نوشت: یا کار را تحویل شمر (لعنه الله علیه) می‌دهی یا کاری که می گویم را انجام می‌دهی. ما تو را نفرستادیم که با حسین (علیه أفضل تحیۀ و الثناء) مدارا کنی. «فإنی لم أبعثک إِلَی حُسَین لتکف عنه وَلا لتطاوله».[۱۴] من به تو نگفتم که با حسین مدارا کنی و کاری کنی که او دیرتر کشته شود «وَلا لتمنیه السلامه والبقاء وَلا لتقعد لَهُ عندی شافعا انظر» و موجب صلح، آشتی، گذشت و شفاعت شوی تا او را به قتل نکُشیم، ببین چه می گویم و تو نیز همین کار را بکن «فإن نزل حُسَین وأَصْحَابه عَلَی الحکم واستسلموا» اگر حسین و اصحاب او تسلیم شدند «فابعث بهم إلی سلما» آنها را دستگیر کن و بفرست «و إن أبوا فازحف إِلَیهِم حَتَّی تقتلهم» اگر تسلیم را نپذیرفتند با آن‌ها می‌جنگی تا آنها را به قتل برسانی.