صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
حمال تبریزی
جناب حمال تبریزی کیست که مرحوم حاج فیروز زیرک کار وصیت کرده بود تا در جوار او به خاک سپرده شود؟
فرد بی سوادی به نام محمد حسین دیزه‌ای مشهور به “حمّال” در تـبـریـز و محله شتربان یا همان “دوه‌چی” زندگی میکرد و تمام عمر خود را در بازار (و در برخی روایت ها سیلوی تبریز) به حمالی و بارکشی گذرانده بود تا از این راه رزق حلالی بدست آورد. در احوالات این بزرگ مرد حکایتها زیاد است از جمله اینکه: گفته اند، روزی از محل کار به منزل می آید و بعد از باز گردن بند کفشش متوجه دو عدد گندم در داخل کفش خود میشود و ایشان بلافاصله مسیر دور و دراز منزل تا سیلو را می پیماید، تا آن دو عدد گندم را تحویل سیلو نماید.
در داستانی دیگر در کتاب “حمال و خدا” به نقل قول از علامه طباطبایی اینچنین آمده: فرد بیسوادی در تبریز زندگی میکرد و تمام عمر خود را در بازار به حمالی و بارکشی گذرانده بود تا از این راه رزق حلالی بدست آورد. یک روز که مثل همیشه در کوچه پس کوچه های شلوغ بازار مشغول حمل بار بود، برای آنکه نفسی تازه کند، بارش را روی زمین می گذارد و کمر راست می کند. صدایی توجه اش را جلب می کند؛ در همان لحظه بچه به لبه بام نزدیک می شود و ناغافل پایش سر می خورد و به پایین پرت می شود. مادر جیغی می کشد و مردم خیره می مانند. حمال پیر فریاد می زند “نگه دارش!”، کودک میان آسمان و زمین معلق می ماند، پیرمرد نزدیک می شود، به آرامی او را میگیرد و به مادرش تحویل می دهد.
جمعیتی که شاهد این واقعه بودند همه دور او جمع میشوند و هر کس از او سوالی می پرسد: یکی می گوید تو امام زمانی، دیگری می گوید حضرت خضر است، کسانی هم می گویند جادوگری بلد است و سحر کرده.
حمال که دوباره به سختی بارش را بر دوش میگذارد، خطاب به همه کسانی که هاج و واج مانده و هر یک به گونه ای واقعه را تفسیر می کند، به آرامی و خونسردی می گوید: “خیر، من نه امام زمانم، نه حضرت خضر و نه جادوگر، من همان حمالی هستم که پنجاه شصت سال است در این بازار می شناسید. من کار خارق العاده ای نکردم ، بلکه ماجرا این است که یک عمر هر چه خدا فرموده بود، من اطاعت کردم، یکبار من از خدا خواستم، او اجابت کرد.”
او می فرمود: (حق کسی را نخوردم، به کسی ستم نکردم، دروغ نگفتم، دزدی نکردم و …) حالا بعد از یک عمر اطاعت یک چیز از خداوند خواستم که به لطف خود، خواسته ام (معلق ماندن بچه در هوا) اجابت شد.
جناب حمال تبریزی به سال ۸۵۹ شمسی دار فانی را وداع گفت، آرامگاه ایشان در خیابان دارایی سوم تبریز قرار دارد.
