کیستی مولای من

بسم الله الرحمن الرحیم

کیستی مولای من در حیرت و درماندگی
پیش عالِم رفتمو بگرفتم از تو آیتی

 

گفت آن وارسته، ای شیعه! کجا خواهی روی
جز به قران کَرَم هیچ جا مجو از او رهی

 

حق بُوَد تنها که توصیفش کند در حق او
ورنه عالَم نیست در وصفش بجز شرمندگی

 

او کتاب را باز کرد نام خلیل پیشی گرفت
سوره ی حضرت ابراهیم شد وصف ولی

 

حق بگفتا این کتاب بر دست مولایش به اذن
داخل نورت برد از تارکی های خفی

 

بر صراط عشق راهی می شوی با حمد حق
هر چه نعمت بود از روز ازل واجد شوی

 

لحظه ای مبهوت بودم در دلم دیوانگی
عشق از عمق وجودم گفت حسین بن علی…

 

بر اساس آیه اول سوره ابراهیم (ع)