اشعار

حی علی الحسین به رفتن شتاب کن بالی بزن مسافر و خرق حجاب کن یک عمر زیر بال و پرت را گرفته اند ای مرغک همیشه ی مادر شتاب کن در آسمان کرببلا چشمه ی صفاست با زمزم دو دیده تمنای آب کن آن سو خیام حضرت مهتاب روشن است …

ز هجرانت نترسیدم ولی این بار میترسم

هر چه دارم همه از سفره ی مادر دارم/ خوش از آنم که به سر سایه ی مادر دارم

قریب فجر عالم بود!                زمان کم‌کم به آخر می‌رسید و ظلمت دنیا عیان می‌گشت!                           منادی سر بر آورد و ندایش پهنه اهل سماوات و زمین را خیره و مبهوت صوتش ساخت!

دستی به هم زدند و غدیر آفریده شد اصلاً علی از اول امیر آفریده شد   جبریل از زبان خدا گفت: مصطفی از ابتداء برای غدیر آفریده شد   یک روز ریخت قطره ای از هیبت علی در قالبی حماسی و شیر آفریده شد   بیرون کشید روز ازل از …

دردانه ی هستی آفریده است، سر منشأ شاهی آفریده است

. نـاز از تـو، نيـاز و تمنّـا ز مـا، بــه روي چشم منّت كشي ز يوسف بطحـا، به روي چشم گفتـي گنـه نكن، به خدا سعي مي كنم قدري دگـر نما تـو مدارا، به روي چشم امـري اگـر بـُود، به كس ديگري مگو من مُرده ام مگـر گل زيبا، به …

. دستی به هم زدند و غدیر آفریده شد اصلا علی از اول امیر آفریده شد جبریل از زبان خدا گفت: مصطفی از ابتدا برای غدیر آفریده شد یک روز ریخت قطره ای از هیبت علی در قالبی حماسی و شیر آفریده شد بیرون کشید روز ازل از دلش نخی …

. نـاز از تـو، نيـاز و تمنّـا ز مـا، بــه روی چشم منّت كشی ز يوسف بطحـا، به روی چشم گفتـی گنـه نكن، به خدا سعی می كنم قدری دگـر نما تـو مدارا، به روی چشم امـری اگـر بـُود، به كس ديگری مگو من مُرده ام مگـر گل زيبا، به …

عده ای سرب و گلوله، عده ای میلیاردها هر دو تا خوردند اما این کجا و آن کجا؟ این یکی از سوز ترکش آن یکی هم در سونا هر دو میسوزند اما این کجا و آن کجا؟ عده ای بر روی مین و عده ای بر بال قو هر دو …

لبخَندِ خُدا بَسته به لَبخَندِ حُسین است پَس باش پیِ آنچه خوشایَندِ حُسین است تَعریفِ مَن از عشْق هَمان بود که گُفتَم در بَندِ کَسی باش که دَر بَندِ حُسین است دَر مَعرکه اَز‌ سَنگدلان حُرّ بِتَراشَد این ویژگیِ چَشمِ هُنَرمَندِ حُسین است شیرین تَر اَز این شور نَدیدیم هَمه …

دعام کن.. آقا برای نوکر خود یک دعا بکن آقا مس وجود مرا کیمیا بکن بی تو که من به راه تباهی برفته ام جانا به عشق خود مرا مبتلا بکن ایمان من که کمی کم رنگ می شود یارا بیا و نوکر خود را با خدا بکن این روزگار …

دور تا دور حوض خانه ی ما پوکه های گلوله گل داده است پوکه های گلوله را آری پدر از آسمان فرستاده است عید آن سال ،حوض خانه ی ما گل نداد و گلوله باران شد پدرم رفت و بعد هشت بهار پوکه های گلوله گلدان شد پدرم تکه تکه …

بیا گرد وجود پاک مادر مهربان باشیم/ بیا چون قاصدک هایی به دور او روان باشیم

شعر معروف «پرستش به مستی ست در کیش مهر» سروده علامه طباطبایی

مادرم هستی و دنیا را فدایت میکنم/ هر دو دیده در کف پا خاک پایت میکنم

گفتم یتیمم بی پناه، گفتی پناهت میدهم

تمام  وجودم  نشان  از  وجودت/ حیاتم زِ لطف و زِ اِکرام و جودت

ایران اگر این سرا و بستان دارد / یک شاه فقط شاه خراسان دارد

آمدعاشورای هفت تیرو یاران حسین ع/ کرده باخون خود امضاء عهدو پیمان حسین ع