اگرچه روانشناسی ریشه در فلسفه و شناخت جنبه های غیرمادی انسان دارد، اما از قرن نوزدهم، همزمان با ظهور رشته های عصب شناسی و جامعه شناسی، تلاش در جهت پر کردن شکاف بین فلسفه که به دلیل عدم دسترسی مستقیم به آنچه در ذهن می گذرد، فاقد عینیت بود و فیزیولوژی که اطلاعات قابل توجهی از تأثیر مغز و دستگاه عصبی، بر فکر و عمل فرد، در اختیار نمی گذاشت، منجر به معرفی علم مستقل روانشناسی به عنوان علم مطالعه ذهن و رفتار که با عناصری از فیزیولوژی، پزشکی و علوم اجتماعی پیوند دارد، شد.

ادامه نوشته »