موجی که در سفرهای قبل رئیس جمهور در اهواز، اندیمشک و دیگر شهرهای خوزستان به پا شده بود امروز در ایذه سیلی خروشان از صمیمت و ارادت به راه انداخت.
مریم صاحب محمدی نژاد؛ از همان روزهای نخست آمدنش مُهر مِهرش را بر دل گرم مردمان دیار نخل و کارون زده بود.
از همان جا بود که امید در رگهای خوزستان جاری شد؛ همان روز داغ شهریور خرما پزان سال ۱۴۰۰؛ بدون هیچ تشریفات و مقدمهای.
بیتعارف بگویم، از آنها نشد که برود و پشت سرش را نگاه نکند، برای شور تبلیغاتی و چند فریم عکس یادگاری نیامده بود که برود و بیخیال آنچه که گفته بود بشود، سند حرفهایم امروز است، امروزی که برای هشتمین بار با همان عزم و اراده روز اول دست هیئت همراهش را گرفت و به خوزستان آمد.
از حق نگذریم مردم هم در استقبال و میزبانی کم نمیگذارند؛ موجی که در سفرهای قبل در اهواز و اندیمشک به پا شده بود امروز در ایذه سیلی خروشان از صمیمت و ارادت به راه انداخت.گروهی حسین(ع) را لبیک میگفتند و گروهی با ساز و سنت محلی به پیشواز میرفتند. هرکس هر چه در بساط داشت برای ابراز شوق حضور رئیس جمهور در طبق گذاشته بود.
شور حضور مردم آنقدر زیاد و وصف ناشدنی بود که جایی برای حرکت اتومبیل حامل رئیس جمهور پیدا نمیشد. ایذه دوباره حماسه ساخت، حماسهای که چیزی جز شرم برای دشمنان باقی نگذاشت.
آنچه که بر قلب مردم خوزستان حک شده است، برداشته شدن حصارها و کم شدن فاصلههاست. مثل امروز که رئیس جمهور مملکت حصار بادیگاردها را کنار کشید و صمیمیتی از جنس خوزستان بر تن کرد و دقایقی میان مردم رفت.
مصلی ايذه لبریز از جمعیت است، جمعیتی تمام مشکلات و گلایهها را در مسیرهای منتهی به محل اجتماع جا گذاشتند و مهر و صفا را به آغوش کشیدند تا به لنز دوربین خبرنگاران نشان دهند همچنان پای کار مسؤولان مردمی این نظام ایستادهاند.پیر و جوان آمده و بودند و با شوری خاص یک صدا شعار میدادند سید آل احمدی به مالامیر خوش آمدی.
مردم از هر فرصتی برای رساندن حرف دلشان و مشکلات خانه و کاشانهشان به رئیس جمهور استفاده کردند.یکی قلم بدست دنبال واژههای گمشده میگشت و دیگری تندتند هر آنچه را که بخاطر میآورد بر روی تکهای از کاغذ مینوشت.
مردم ايذه از گرانیها و کم و کاستیها مستثنی نیستند؛ در ايذه هم تا بخواهید محرومیت دیده میشود اما امروز به عشق سازندگی رئیس جمهور مردمیشان به اسقبال آمدند و روزی ماندگار برای ايذه و دولت سیزدهم رقم زدند تا میهمان نوازیشان در خاطر اذهان و قاب دوربین عکاسان برای همیشه ثبت و ضبط شود.