تلاوتی از مهدی عادلی/ آیاتی از سوره مبارکه نحل+فیلم
مهدی عادلی به تلاوت آیاتی از سوره مبارکه نحل
[النحل ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
[النحل90 ] – إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ اْلإِحْسانِ وَ إيتاءِ ذِي الْقُرْبي وَ يَنْهي عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ
در حقيقت، خدا به دادگري و نيکوکاري و بخشش به خويشاوندان فرمان ميدهد و از کار زشت و ناپسند و ستم باز ميدارد. به شما اندرز ميدهد، باشد که پند گيريد.
[النحل91 ] – وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لا تَنْقُضُوا اْلأَيْمانَ بَعْدَ تَوْکيدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللّهَ عَلَيْکُمْ کَفيلاً إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ
و چون با خدا پيمان بستيد، به پيمان خود وفا کنيد و سوگندهاي [خود را] پس از استوار کردن آنها مشکنيد، با اينکه خدا را بر خود ضامن [و گواه] قرار دادهايد، زيرا خدا آنچه را انجام ميدهيد ميداند.
[النحل92 ] – وَ لا تَکُونُوا کَالَّتي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمانَکُمْ دَخَلاً بَيْنَکُمْ أَنْ تَکُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبي مِنْ أُمَّةٍ إِنَّما يَبْلُوکُمُ اللّهُ بِهِ وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَکُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما کُنْتُمْ فيهِ تَخْتَلِفُونَ
و مانند آن [زني] که رشته خود را پس از محکم بافتن، [يکي يکي] از هم ميگسست مباشيد که سوگندهاي خود را ميان خويش وسيله [فريب و] تقلّب سازيد [به خيال اين] که گروهي از گروه ديگر [در داشتن امکانات] افزونترند. جز اين نيست که خدا شما را بدين وسيله ميآزمايد و روز قيامت در آنچه اختلاف ميکرديد، قطعاً براي شما توضيح خواهد داد.
[النحل93 ] – وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لکِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ وَ لَتُسْئَلُنَّ عَمّا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
و اگر خدا ميخواست قطعاً شما را امتي واحد قرار ميداد، ولي هر که را بخواهد بيراه و هر که را بخواهد هدايت ميکند و از آنچه انجام ميداديد حتماً سؤال خواهيد شد.
[النحل94 ] – وَ لا تَتَّخِذُوا أَيْمانَکُمْ دَخَلاً بَيْنَکُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها وَ تَذُوقُوا السُّوءَ بِما صَدَدْتُمْ عَنْ سَبيلِ اللّهِ وَ لَکُمْ عَذابٌ عَظيمٌ
و زنهار، سوگندهاي خود را دستاويز تقلّب ميان خود قرار مدهيد، تا گامي بعد از استواريش بلغزد، و شما به [سزاي] آنکه [مردم را] از راه خدا باز داشتهايد دچار شکنجه شويد و براي شما عذابي بزرگ باشد.
[النحل95 ] – وَ لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللّهِ ثَمَنًا قَليلاً إِنَّما عِنْدَ اللّهِ هُوَ خَيْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
و پيمان خدا را به بهاي ناچيزي مفروشيد، زيرا آنچه نزد خداست ـ اگر بدانيد ـ همان براي شما بهتر است.
[النحل96 ] – ما عِنْدَکُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا يَعْمَلُونَ
آنچه پيش شماست تمام ميشود و آنچه پيش خداست پايدار است، و قطعاً کساني را که شکيبايي کردند به بهتر از آنچه عمل ميکردند، پاداش خواهيم داد.
[النحل97 ] – مَنْ عَمِلَ صالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثي وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا يَعْمَلُونَ
هر کس ـ از مرد يا زن ـ کار شايسته کند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگي پاکيزهاي، حيات طیبه بخشيم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام ميدادند پاداش خواهيم داد.
در حقيقت، خدا به دادگري و نيکوکاري و بخشش به خويشاوندان فرمان ميدهد و از کار زشت و ناپسند و ستم باز ميدارد. به شما اندرز ميدهد، باشد که پند گيريد.
[النحل91 ] – وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لا تَنْقُضُوا اْلأَيْمانَ بَعْدَ تَوْکيدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللّهَ عَلَيْکُمْ کَفيلاً إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ
و چون با خدا پيمان بستيد، به پيمان خود وفا کنيد و سوگندهاي [خود را] پس از استوار کردن آنها مشکنيد، با اينکه خدا را بر خود ضامن [و گواه] قرار دادهايد، زيرا خدا آنچه را انجام ميدهيد ميداند.
[النحل92 ] – وَ لا تَکُونُوا کَالَّتي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمانَکُمْ دَخَلاً بَيْنَکُمْ أَنْ تَکُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبي مِنْ أُمَّةٍ إِنَّما يَبْلُوکُمُ اللّهُ بِهِ وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَکُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما کُنْتُمْ فيهِ تَخْتَلِفُونَ
و مانند آن [زني] که رشته خود را پس از محکم بافتن، [يکي يکي] از هم ميگسست مباشيد که سوگندهاي خود را ميان خويش وسيله [فريب و] تقلّب سازيد [به خيال اين] که گروهي از گروه ديگر [در داشتن امکانات] افزونترند. جز اين نيست که خدا شما را بدين وسيله ميآزمايد و روز قيامت در آنچه اختلاف ميکرديد، قطعاً براي شما توضيح خواهد داد.
[النحل93 ] – وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لکِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ وَ لَتُسْئَلُنَّ عَمّا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
و اگر خدا ميخواست قطعاً شما را امتي واحد قرار ميداد، ولي هر که را بخواهد بيراه و هر که را بخواهد هدايت ميکند و از آنچه انجام ميداديد حتماً سؤال خواهيد شد.
[النحل94 ] – وَ لا تَتَّخِذُوا أَيْمانَکُمْ دَخَلاً بَيْنَکُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها وَ تَذُوقُوا السُّوءَ بِما صَدَدْتُمْ عَنْ سَبيلِ اللّهِ وَ لَکُمْ عَذابٌ عَظيمٌ
و زنهار، سوگندهاي خود را دستاويز تقلّب ميان خود قرار مدهيد، تا گامي بعد از استواريش بلغزد، و شما به [سزاي] آنکه [مردم را] از راه خدا باز داشتهايد دچار شکنجه شويد و براي شما عذابي بزرگ باشد.
[النحل95 ] – وَ لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللّهِ ثَمَنًا قَليلاً إِنَّما عِنْدَ اللّهِ هُوَ خَيْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
و پيمان خدا را به بهاي ناچيزي مفروشيد، زيرا آنچه نزد خداست ـ اگر بدانيد ـ همان براي شما بهتر است.
[النحل96 ] – ما عِنْدَکُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا يَعْمَلُونَ
آنچه پيش شماست تمام ميشود و آنچه پيش خداست پايدار است، و قطعاً کساني را که شکيبايي کردند به بهتر از آنچه عمل ميکردند، پاداش خواهيم داد.
[النحل97 ] – مَنْ عَمِلَ صالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثي وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا يَعْمَلُونَ
هر کس ـ از مرد يا زن ـ کار شايسته کند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگي پاکيزهاي، حيات طیبه بخشيم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام ميدادند پاداش خواهيم داد.