معجزات/ شهادت قنبر غلام مولا علی علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب العالمین

پیش گویی شهادت قنبر

وقتی که عبدالملک پنجمین طاغوت اموی روی کار آمد ، حجاج بن یوسف ثقفی را که دژخیمی ستمگر و خونخوار بود ، استاندار عراق کرد .

حجاج بیست سال حکومت کرد و ستم و خونریزی را از مرز و حد گذراند ، او دوستان امیرالمؤمنین علیه السلام  را با سخت ترین شکنجه ها می کشت ، و از این کار ، لذت می برد ، او افرادی مانند کمیل ، سعید بن جبیر و قنبر را به شهادت رساند .

کوتاه سخن این که : از عمر بن عبدالعزیز ( هشتمین خلیفه خوش نام اموی ) نقل شده که گفت : ( اگر هر امتی برای مسابقه در پستی و ناپاکی کسی را معرفی کند و ما ( حجاج را معرفی کنیم ، در این مسابقه ، برنده خواهیم شد .

( شیعه و زمامداران خودسر، ص 125.)

وقتی حجاج ، سعید بن جبیر مفسر عالی قدر ، کمیل بن زیاد ، یار رازدار امیرالمؤمنین علیه السلام  را کشت . روزی به اطرافیان خویش گفت : بسیار مایلم برای خدا به یکی از اصحاب امیرمؤمنان دست یابم و خونش را بریزم  .

اطرافیان گفتند : ما کسی را جز قنبر که قدیمی ترین رفیق و خادم امیرالمؤمنین علیه السلام  است و همیشه چون سایه امیرالمؤمنین علیه السلام  دنبال او بود ، سراغ نداریم .

حجاج مامورین مخفی خود را فرستاد ، و قنبر را دستگیر کرده نزد حجاج آوردند

بین حجاج و قنبر این گونه گفتگو شد :

حجاج – تو قنبر هستی ، و کنیه تو ( ابو همدان ) است ؟ 

قنبر – آری .

حجاج – تو بنده علی هستی ؟

قنبر – من بنده خدا هستم   و مولا امیرالمؤمنین علیه السلام  ولی نعمت من است .

حجاج – ای قنبر ! از دین و مرام امیرالمؤمنین علیه السلام  بیزاری بجوی ، تا در امان باشی .

قنبر – اگر دین و مرام امیرالمؤمنین علیه السلام  به گونه ای است که باید از آن بیزاری جست ، تو بهتر از آن را برای من پیدا کن تا از دین علی بیزاری بجویم .

حجاج گفت اکنون که از دین امیرالمؤمنین علیه السلام  بیزاری نمی جویی ، قتل تو واجب است ، و هر نوع کشتن را خودت اختیار می کنی بگو همان گونه تو را بکشیم .

قنبر – هر گونه که مرا به قتل رسانی ، همان گونه در قیامت قصاص می کنم ، ولی مولایم امیرالمؤمنین علیه السلام  به من فرموده که در راه محبت او ، مثل گوسفند مرا ذبح می کنند .

حجاج گفت امیرالمؤمنین علیه السلام  برای تو نوع کشتن خوبی خبر داده است ، همان گونه تو را خواهم کشت .

آن گاه حجاج دستور داد ، جلادان خون آشامش ، قنبر را مثل گوسفند ، ذبح کرده و سرش را از بدنش جدا نمودند .

از سؤالات حجاج به قنبر این بود ،

پرسید : تو در خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام  چه می کردی ؟

قنبر : از خدمات من این بود که آب وضویش را آماده می کردم .

حجاج :پس از آن که امیرالمؤمنین علیه السلام  از وضو فارغ می شد چه می گفت ؟

قنبر – مولایم امیرالمؤمنین علیه السلام  در این موقع این دو آیه  44 و 45 سوره انعام را می خواند :

فَلَمّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَيْ‏ءٍ حَتّي إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ،  فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ .

وقتی که پیروان شیطان تمام تذکرات ما را فراموش کردند ، درهای هر نعمتی را به رویشان گشودیم ، تا خوشحال شدند . و دل به آنها بستند ناگهان آنها را گرفتیم و سخت مجازات کردیم  ، در این هنگام ، همه مایوس شدند و درهای امید به روی آنها بسته شد – و به این ترتیب دنباله  زندگی جمعیتی که ستم کرده بودند قطع شد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است ..

حجاج – گمان می کنم این آیه را بر ما تاویل می کرد ، و منظور از مضمون آیه ما بودیم ؟

قنبر – آری همین طور است .حجاج خشمگین شد و به قنبر مهلت نداد تا با سخنان آتشین و کوبنده اش،او را خوار و سرکوب کند .

به دستور حجاج، میرغضب ها به سر قنبر ریختند ، و آن غلام عاشق و شیفته امیرالمؤمنین علیه السلام  را مثل گوسفند ذبح کردند ، و او این چنین قهرمانانه ، شربت گوارای شهادت را نوشید و مرغ روحش به بهشت جاودان پرواز کرد 

سفینة البحار، ج 1، ص 224.

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم